1830’ların başında, Fransız tarihçi Alexis de Tocqueville’in Büyük Göller’e giderken Cleveland çevresindeki suları şimdiye kadar gördüğü en berrak sulardan biri olarak tanımladığı söylenir. Kırk yıldan kısa bir süre sonra, 1868’de, büyük hayranlık duyduğu bir nehir olan Cuyahoga, o zamana kadar endüstriyel ve belediye atıklarıyla boğuldu, alevler içinde kaldı. Bunu, 1969’da son bir yangının Time dergisinin yeni “çevre” bölümünün editörlerini yanan Cuyahoga’nın resimlerini yayınlamaya ikna ettiği zamana kadar periyodik olarak yapacaktı. “Bir nehir!” Zaman haykırdı. “Çikolata kahvesi, yağlı, yer altı gazlarıyla köpürüyor, akmaktan çok sızıyor.”
Bir zamanlar yanıcı olan Cuyahoga, artık balıkçılık ve diğer eğlence amaçlı kullanımlar için güvenli kabul ediliyor. Delaware, Potomac, Boston Limanı, Hudson’ın geniş alanları ve bir zamanlar pis olan çok sayıda su kütlesi de öyle. Hepsi, gelişmiş sağlıklarını esas olarak, 1960’ların sonlarında ve 1970’lerin başlarında Washington’u kasıp kavuran büyük çevre kanunu yapma dalgasından doğan en yaratıcı ve önemli kanunlardan biri olan 1972 tarihli Temiz Su Yasası’na borçludur.
Hudson Nehri kıyısındaki tuğlalar, endüstriyel geçmişinin bir hatırlatıcısıdır. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Bu ay 50. yaşını kutlayan eylemin başarıları alkışları hak ediyor. Ama onun işi yapılmadı. 1983’ü Amerika’nın tatlı sularının – nehirleri, akarsuları ve gölleri – balık tutulabilir ve yüzülebilir olacağı yıl olarak belirledi. Bu çılgınca iyimser olduğunu kanıtladı. Çevresel Bütünlük Projesi savunuculuk grubunun yakın tarihli bir raporu, ülkenin nehirlerinin ve akarsularının kabaca yarısının ve göllerinin biraz daha büyük bir yüzdesinin bu standardı karşılamadığını gösteriyor.
Kanun orta yaşlı. Düzenleyici mekanizması gıcırdıyor. Eyaletlere ve şehirlere yardım etmek için daha fazla paraya ve toksinleri ve diğer kirleticileri kontrol eden daha sıkı standartlara ihtiyacı var. Daha az önemli değil, yasanın erişimini büyük ölçüde daraltabilecek bir davada Yüksek Mahkeme’den onay alması gerekiyor.
Geniş siyasi terimlerle, eylemin şu anda en çok kullanabileceği şey, onu ilk etapta ortaya çıkaran büyük dozda vatandaş aktivizmi ve kongre endişesidir. 1960’larda Amerika, denetimsiz endüstrilerin ve şehirlerin yol açtığı zarara gözlerini açarken, Kongre de aynısını yaptı. Belirgin kahramanlar vardı: Wisconsin’den Demokrat senatör ve vali ve Dünya Günü’nün arkasındaki yol gösterici bir ruh olan Gaylord Nelson ve kararlılığı 1970 Temiz Hava Yasası’nı doğuran başka bir Demokrat senatör olan Maine’den Edmund Muskie. 1970’teki Birliğin Durumu konuşmasında kendini adamış ve ülkeye Amerikan çevresini yıllarca insani kayıtsızlıktan kurtarması için meydan okuyan Başkan Richard Nixon değil. Yetmişli yılların en büyük sorusu şudur: Çevremize mi teslim olacağız yoksa doğayla barışıp havamıza, toprağımıza ve doğaya verdiğimiz zararı tazmin etmeye mi başlayacağız? bizim suyumuz?”
Ancak Bay Nixon, masasına geldiğinde temiz su faturasını veto etti. Çok pahalı, dedi. İki partili bir Kongre onu çabucak geçersiz kıldı ve ülke ilk kez sanayiye ve şehirlere “Yeter artık” diyen bir yasayı yürürlüğe koydu. Sözde nokta kaynaklı kirliliği düzenleyen yasa, fabrikaların ve kasabaların doğrudan deşarjları durdurmasını veya bir şekilde düzeltmesini gerektiriyordu. Kanalizasyon arıtma tesisleri için hibe sağladı. Ve elde edildiğinde gölleri ve akarsuları balıkçılık ve yüzme için güvenli hale getirmeyi ve aynı zamanda içme suyu kaynaklarını korumayı amaçlayan su kalitesi standartlarını oluşturdu.
Kingston, NY’da Hudson Nehri boyunca bir plaj Temiz Su Yasası’nın geçmesinden sonra kartallar ve diğer türler nehir ekosistemine geri döndü. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Etkileri dramatikti. Times, 1996’da iki bölümlük bir dizide, Hudson’daki kimyasal kontaminasyonun büyük ölçüde azaldığını, balık popülasyonlarının arttığını, kaçtığı düşünülen kuş ve diğer türlerin ekosisteme geri döndüğünü, nehir kıyısındaki kasabaların nabzı attığını belirtti. hayat.
Tüm nehirler gibi, Hudson, özellikle poliklorlu bifeniller veya PCB’ler söz konusu olduğunda, devam eden bir çalışma olmaya devam ediyor. 1947’den 1977’ye kadar General Electric, iki fabrikadan nehrin üst kısımlarına, balıkları kirleterek ve ticari balıkçılık endüstrisini tahrip ederek, yağlı bir yangın geciktirici ve yalıtkan ve olası bir kanserojen olan tahmini 1,3 milyon pound PCB’yi boşalttı. Şirket, 2015 yılında zorunlu bir tarama operasyonunu tamamladı, ancak işin içinden çıkılmaz bir hal aldı: Daha fazla ne yapılması gerektiğini belirlemek için bir Çevre Koruma Ajansı çalışması yürütülüyor.
Bitmemiş işin en büyük parçası, eylemin amaçlarını gerçekleştirmektir. Bu da, fabrika çiftliklerinden gelen akışı kontrol etmek için çok daha güçlü çabalar da dahil olmak üzere, EPA tarafından mevcut yasaların daha sıkı bir şekilde uygulanmasını gerektirecektir. Yasayı uygulamakla görevli devlet kurumlarının daha güçlü federal gözetimini gerektirecek. Ve Kongre’den, atık arıtma tesislerini iyileştirmek için geçen yılki altyapı kanununda yer alanların ötesinde ciddi yeni yatırımlar gerektirecek. Bu tür yatırımlar, geçen hafta bir Times makalesinde açıklanan, kanalizasyon suyunu aklayan ve böylece güneydoğu Virginia’nın azalan akiferine güvenli bir şekilde enjekte edilebilmesi gibi yeni teknolojileri de garanti edebilir.
Hudson Vadisi, endüstriden ziyade yaprak gözetleme için bir hedef haline geldi. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Yasanın geniş erişiminin Yüksek Mahkeme tarafından güçlendirilmesi gerekiyor. Yeni görev süresinin ilk günü olan 3 Ekim’de Mahkeme, Sackett v. EPA adlı endişe verici bir davadaki argümanları dinledi. 17 yıl önce ve bir ev inşa etmeye hazırlanırken taş ve toprakla doldurmaya başladı. Çevre Koruma Ajansı, mülkün Temiz Su Yasasına tabi sulak alanlar içerdiğini söyleyerek durmalarını emretti. Sackett’ler dava açtı.
Potansiyel olarak, vakanın, Sacketts’in mülkünün sulak alan içerip içermediğinin ötesinde bir önemi var – gölden birkaç yüz metre uzakta olmasına rağmen açıkçası vardı. Sackett’ler ve onların muhafazakar destekçileri – Pasifik Yasal Vakfı ve uzun süredir yasayı aşırı derecede kısıtlayıcı bulan bir dizi ev inşa ve çiftçilik çıkarları – tartıştıkları şey, bu sulak alanların ilk etapta Temiz Su Yasası yargı yetkisine tabi olmaması gerektiğidir. yer.
Bunu yaparken, esasen mahkemeden, korunan suları tanımlamak için rakip testler verdiği 2006 tarihli Rapanos / Amerika Birleşik Devletleri davasındaki bölünmüş bir kararı tekrar gözden geçirmesini istiyorlar. 2018’de emekli olan Yargıç Anthony Kennedy tarafından yazılan bir tanesi, daha büyük su kütleleriyle (örneğin, yeraltı akışlarını içerebilecek) “önemli bir bağı” olan herhangi bir suların korumayı hak ettiğini söyledi. Yargıç Antonin Scalia, yasanın yalnızca gezilebilir sulara “sürekli yüzey bağlantısı” olan sulara uygulanması gerektiğini savundu.
Bu görüşler arasındaki fark çok büyük. Kennedy testi, Sacketts’in sulak alanları ve göl arasında hidrolojik bir bağlantı gören EPA’yı destekleyecektir. Göle hiçbir yüzey bağlantısı görmeyen katı Scalia yaklaşımı Sackett’leri destekleyecektir. Ayrıca, bilim, bunların daha büyük, serbest akan su kütlelerini beslediğini ve su kalitesi için gerekli olduğunu gösterse de, milyonlarca dönümlük sulak alanın (ve birçok mevsimsel, aralıklı akarsuların) korumasını ortadan kaldırabilir.
Temiz Su Yasası, ülkenin ekolojik bütünlüğü için hayati önem taşıyan ve halk tarafından geniş çapta popüler olan istisnai yapıcı bir yasa olmuştur. İhtiyaçlarını göz ardı ederek ve kapsamını daraltarak tüm bunları riske atmak ayıp olur.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Bir zamanlar yanıcı olan Cuyahoga, artık balıkçılık ve diğer eğlence amaçlı kullanımlar için güvenli kabul ediliyor. Delaware, Potomac, Boston Limanı, Hudson’ın geniş alanları ve bir zamanlar pis olan çok sayıda su kütlesi de öyle. Hepsi, gelişmiş sağlıklarını esas olarak, 1960’ların sonlarında ve 1970’lerin başlarında Washington’u kasıp kavuran büyük çevre kanunu yapma dalgasından doğan en yaratıcı ve önemli kanunlardan biri olan 1972 tarihli Temiz Su Yasası’na borçludur.
Hudson Nehri kıyısındaki tuğlalar, endüstriyel geçmişinin bir hatırlatıcısıdır. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Bu ay 50. yaşını kutlayan eylemin başarıları alkışları hak ediyor. Ama onun işi yapılmadı. 1983’ü Amerika’nın tatlı sularının – nehirleri, akarsuları ve gölleri – balık tutulabilir ve yüzülebilir olacağı yıl olarak belirledi. Bu çılgınca iyimser olduğunu kanıtladı. Çevresel Bütünlük Projesi savunuculuk grubunun yakın tarihli bir raporu, ülkenin nehirlerinin ve akarsularının kabaca yarısının ve göllerinin biraz daha büyük bir yüzdesinin bu standardı karşılamadığını gösteriyor.
Kanun orta yaşlı. Düzenleyici mekanizması gıcırdıyor. Eyaletlere ve şehirlere yardım etmek için daha fazla paraya ve toksinleri ve diğer kirleticileri kontrol eden daha sıkı standartlara ihtiyacı var. Daha az önemli değil, yasanın erişimini büyük ölçüde daraltabilecek bir davada Yüksek Mahkeme’den onay alması gerekiyor.
Geniş siyasi terimlerle, eylemin şu anda en çok kullanabileceği şey, onu ilk etapta ortaya çıkaran büyük dozda vatandaş aktivizmi ve kongre endişesidir. 1960’larda Amerika, denetimsiz endüstrilerin ve şehirlerin yol açtığı zarara gözlerini açarken, Kongre de aynısını yaptı. Belirgin kahramanlar vardı: Wisconsin’den Demokrat senatör ve vali ve Dünya Günü’nün arkasındaki yol gösterici bir ruh olan Gaylord Nelson ve kararlılığı 1970 Temiz Hava Yasası’nı doğuran başka bir Demokrat senatör olan Maine’den Edmund Muskie. 1970’teki Birliğin Durumu konuşmasında kendini adamış ve ülkeye Amerikan çevresini yıllarca insani kayıtsızlıktan kurtarması için meydan okuyan Başkan Richard Nixon değil. Yetmişli yılların en büyük sorusu şudur: Çevremize mi teslim olacağız yoksa doğayla barışıp havamıza, toprağımıza ve doğaya verdiğimiz zararı tazmin etmeye mi başlayacağız? bizim suyumuz?”
Ancak Bay Nixon, masasına geldiğinde temiz su faturasını veto etti. Çok pahalı, dedi. İki partili bir Kongre onu çabucak geçersiz kıldı ve ülke ilk kez sanayiye ve şehirlere “Yeter artık” diyen bir yasayı yürürlüğe koydu. Sözde nokta kaynaklı kirliliği düzenleyen yasa, fabrikaların ve kasabaların doğrudan deşarjları durdurmasını veya bir şekilde düzeltmesini gerektiriyordu. Kanalizasyon arıtma tesisleri için hibe sağladı. Ve elde edildiğinde gölleri ve akarsuları balıkçılık ve yüzme için güvenli hale getirmeyi ve aynı zamanda içme suyu kaynaklarını korumayı amaçlayan su kalitesi standartlarını oluşturdu.
Kingston, NY’da Hudson Nehri boyunca bir plaj Temiz Su Yasası’nın geçmesinden sonra kartallar ve diğer türler nehir ekosistemine geri döndü. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Etkileri dramatikti. Times, 1996’da iki bölümlük bir dizide, Hudson’daki kimyasal kontaminasyonun büyük ölçüde azaldığını, balık popülasyonlarının arttığını, kaçtığı düşünülen kuş ve diğer türlerin ekosisteme geri döndüğünü, nehir kıyısındaki kasabaların nabzı attığını belirtti. hayat.
Tüm nehirler gibi, Hudson, özellikle poliklorlu bifeniller veya PCB’ler söz konusu olduğunda, devam eden bir çalışma olmaya devam ediyor. 1947’den 1977’ye kadar General Electric, iki fabrikadan nehrin üst kısımlarına, balıkları kirleterek ve ticari balıkçılık endüstrisini tahrip ederek, yağlı bir yangın geciktirici ve yalıtkan ve olası bir kanserojen olan tahmini 1,3 milyon pound PCB’yi boşalttı. Şirket, 2015 yılında zorunlu bir tarama operasyonunu tamamladı, ancak işin içinden çıkılmaz bir hal aldı: Daha fazla ne yapılması gerektiğini belirlemek için bir Çevre Koruma Ajansı çalışması yürütülüyor.
Bitmemiş işin en büyük parçası, eylemin amaçlarını gerçekleştirmektir. Bu da, fabrika çiftliklerinden gelen akışı kontrol etmek için çok daha güçlü çabalar da dahil olmak üzere, EPA tarafından mevcut yasaların daha sıkı bir şekilde uygulanmasını gerektirecektir. Yasayı uygulamakla görevli devlet kurumlarının daha güçlü federal gözetimini gerektirecek. Ve Kongre’den, atık arıtma tesislerini iyileştirmek için geçen yılki altyapı kanununda yer alanların ötesinde ciddi yeni yatırımlar gerektirecek. Bu tür yatırımlar, geçen hafta bir Times makalesinde açıklanan, kanalizasyon suyunu aklayan ve böylece güneydoğu Virginia’nın azalan akiferine güvenli bir şekilde enjekte edilebilmesi gibi yeni teknolojileri de garanti edebilir.
Hudson Vadisi, endüstriden ziyade yaprak gözetleme için bir hedef haline geldi. Kredi… New York Times için Nuh Kalina
Yasanın geniş erişiminin Yüksek Mahkeme tarafından güçlendirilmesi gerekiyor. Yeni görev süresinin ilk günü olan 3 Ekim’de Mahkeme, Sackett v. EPA adlı endişe verici bir davadaki argümanları dinledi. 17 yıl önce ve bir ev inşa etmeye hazırlanırken taş ve toprakla doldurmaya başladı. Çevre Koruma Ajansı, mülkün Temiz Su Yasasına tabi sulak alanlar içerdiğini söyleyerek durmalarını emretti. Sackett’ler dava açtı.
Potansiyel olarak, vakanın, Sacketts’in mülkünün sulak alan içerip içermediğinin ötesinde bir önemi var – gölden birkaç yüz metre uzakta olmasına rağmen açıkçası vardı. Sackett’ler ve onların muhafazakar destekçileri – Pasifik Yasal Vakfı ve uzun süredir yasayı aşırı derecede kısıtlayıcı bulan bir dizi ev inşa ve çiftçilik çıkarları – tartıştıkları şey, bu sulak alanların ilk etapta Temiz Su Yasası yargı yetkisine tabi olmaması gerektiğidir. yer.
Bunu yaparken, esasen mahkemeden, korunan suları tanımlamak için rakip testler verdiği 2006 tarihli Rapanos / Amerika Birleşik Devletleri davasındaki bölünmüş bir kararı tekrar gözden geçirmesini istiyorlar. 2018’de emekli olan Yargıç Anthony Kennedy tarafından yazılan bir tanesi, daha büyük su kütleleriyle (örneğin, yeraltı akışlarını içerebilecek) “önemli bir bağı” olan herhangi bir suların korumayı hak ettiğini söyledi. Yargıç Antonin Scalia, yasanın yalnızca gezilebilir sulara “sürekli yüzey bağlantısı” olan sulara uygulanması gerektiğini savundu.
Bu görüşler arasındaki fark çok büyük. Kennedy testi, Sacketts’in sulak alanları ve göl arasında hidrolojik bir bağlantı gören EPA’yı destekleyecektir. Göle hiçbir yüzey bağlantısı görmeyen katı Scalia yaklaşımı Sackett’leri destekleyecektir. Ayrıca, bilim, bunların daha büyük, serbest akan su kütlelerini beslediğini ve su kalitesi için gerekli olduğunu gösterse de, milyonlarca dönümlük sulak alanın (ve birçok mevsimsel, aralıklı akarsuların) korumasını ortadan kaldırabilir.
Temiz Su Yasası, ülkenin ekolojik bütünlüğü için hayati önem taşıyan ve halk tarafından geniş çapta popüler olan istisnai yapıcı bir yasa olmuştur. İhtiyaçlarını göz ardı ederek ve kapsamını daraltarak tüm bunları riske atmak ayıp olur.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .