ahmetbeyler
New member
Her yerde bulunan ve dünya çapında milyonlarca insanı enfekte ettiği kestirim edilen bir parazit, şizofreni ve bir dizi öbür nörolojik bozuklukla ilişkilendirilmiş; fakat bu duruma dair net bir delil sunulamamıştı. ‘Zihin değiştiren’ parazit olarak da bilinen Toxoplasma gondii (T. gondii) isimli bu parazitin değişen davranış yahut insan etkinliğindeki tuhaf kalıplarla temaslı olduğunu savunan epey sayıda çalışma olsa da, bu alakayı çürüten datalar de mevcut.
Şimdiyse Kanada’daki McGill Üniversitesi’nden psikiyatri asistanı Vincent Paquin tarafınca yönetilen yeni bir çalışma, bu parazit paradoksunu açıklamaya yardımcı olabilecek yeni bulgular elde etmiş üzere görünüyor. T. gondii’nin görünen tehlikelerinin akabinde ne yatabileceğini belirlemenin bir yolunu bulabilme potansiyeline sahip bu araştırmaya nazaran kedi sahipleri ile mental rahatsızlıklar içindeki bağlantıyı inceliyor.
Kediler, parazitin insanlara bulaşması için tek başına kâfi değil
1995 yılında yapılan bir araştırma, T. gondii’nin kontamine yiyecek yahut suya ek olarak, enfekte olmuş bir evcil kedinin dışkısına maruz kalma yoluyla insanlara bulaşabileceğini öne sürmüş; buna nazaran çocukluk devrinde kedi sahibi olmak ile yetişkinlikte mental hastalık geliştirmenin ilişkili olduğunu argüman etmişti. Lakin bunu takiben yapılan öteki araştırmalar, kedi sahibi olmak ile T. gondii içindeki ilgiye dair net bir karşılık vermekte başarısız olmuştu. Bahsi geçen yeni araştırma ise bu duruma yeni bir bakış açısı kazandırmış olabilir üzere duruyor.
Yeni araştırma makalelerinde, “Yerli kediler ekseriyetle kemirgenlerle beslenerek parazitle enfekte olurlar ve yalnızca takip eden günler yahut haftalar boyunca bulaşıcı olurlar.” biçiminde belirten Paquin ve yardımcı müellifler, “ötürüsıyla, kedinin kemirgenleri avladığının bilinip bilinmediğini belirlemek, tek başına kedi sahibi olmakla karşılaştırıldığında, T. gondii’ye muhtemel maruziyet için daha düzgün bir vekil sağlayabilir.” tabirlerini kullanıyor.
Diğer bir deyişle bu, kedilerin tek başlarına insanların parazite maruz kalmasına niye olmadığı manasına geliyor. Lakin kemirgen avlayan, örneğin yalnızca meskende bakılmayan ve dışarıya çıkmasına müsaade verilen kedilerin açık havada T. gondii ile temasa geçme olasılıkları son derece yüksek olabilir üzere gözüküyor.
Araştırma, can dostlarımızın sıhhat denetimlerinin aksatılmamasın ehemmiyetini bir sefer daha gösteriyor
var iseyımsal olarak konuşacak olursak bu, kedilerin enfeksiyonu çocuklukta bireylere bulaştırarak yetişkinlikte ruhsal sıkıntılar geliştirmelerine niye olabileceği manasına geliyor. Bu var iseyımı incelemek gayesiyle Montreal’de yaklaşık 2.200 iştirakçiyle anket gerçekleştiren araştırmacılar, iştirakçilere çocukluklarında kedi sahipliği hakkında sorular sordular ve psikotik tecrübelerinin çoğunluklarını ölçtüler. Buna ek olarak araştırmacılar, ankette iştirakçilere çocukken ne çoğunlukla taşındıkları, baş travması tecrübeleri olup olmadığı ve sigara kullanıp kullanmadıkları üzere bir dizi öteki soru da yönelttiler.
İştirakçilerden gelen yanıtları tahlil eden grup, çocukluk devrinde kemirgen avlayan bir kediye sahip olan erkek iştirakçilerin yetişkinliklerinde psikotik tecrübeler yaşama riskinin daha fazla olduğunu gözlemledi; fakat gariptir ki tıpkı münasebet, bayan iştirakçilerde gözlemlenmedi.
tıpkı vakitte iştirakçiler içinde çocukluklarında hiç kedi bakmayan ve yalnızca meskende besledikleri bir kedisi olanlarda da bu biçimde bir temas olmadığı tespit edildi. Öte yandan üstte bahsettiğimuz; ankette incelenen başka faktörlerin (sigara kullanması baş travması vb.), parazit enfeksiyonunun da ötesinde, iştirakçilerin psikotik tecrübe riskini etkilediği bariz bir biçimde ortadaydı.
Bütün bunlara ek olarak araştırmanın, anketteki tüm bulguların iştirakçilerin kendileri tarafınca bildirilmeleri üzere birtakım sınırlamaları bulunuyor; lakin bu, elde edilen bulgularının, gelecekte T. gondii maruziyeti ile alakalı etkileşimleri daha yanlışsız bir biçimde tanımlamamıza yardımcı olabilecek daha fazla araştırma yapılmasının ne kadar kıymetli olduğunu gösterdiği gerçeğini değiştirmiyor.
Son olarak araştırma, tüy yumağı dostlarımızın sıhhat bakımlarının aksatılmaması gerektiğinin ne kadar değerli olduğuna da dikkat çekiyor. Bildiğiniz üzere kedi sahiplenmek, bir epeyce uzman tarafınca ruhsal rahatsızlıkların tedavisinde yardımcı bir eleman olarak hastalara öneriliyor. Öbür bir deyişle can dostlarımızın veteriner denetimlerini aksatmamak ve onların olabilecekleri en sağlıklı hallerinde olduklarından emin olmak, bizlerin sıhhati için de büyük ehemmiyet teşkil ediyor.
Şimdiyse Kanada’daki McGill Üniversitesi’nden psikiyatri asistanı Vincent Paquin tarafınca yönetilen yeni bir çalışma, bu parazit paradoksunu açıklamaya yardımcı olabilecek yeni bulgular elde etmiş üzere görünüyor. T. gondii’nin görünen tehlikelerinin akabinde ne yatabileceğini belirlemenin bir yolunu bulabilme potansiyeline sahip bu araştırmaya nazaran kedi sahipleri ile mental rahatsızlıklar içindeki bağlantıyı inceliyor.
Kediler, parazitin insanlara bulaşması için tek başına kâfi değil
1995 yılında yapılan bir araştırma, T. gondii’nin kontamine yiyecek yahut suya ek olarak, enfekte olmuş bir evcil kedinin dışkısına maruz kalma yoluyla insanlara bulaşabileceğini öne sürmüş; buna nazaran çocukluk devrinde kedi sahibi olmak ile yetişkinlikte mental hastalık geliştirmenin ilişkili olduğunu argüman etmişti. Lakin bunu takiben yapılan öteki araştırmalar, kedi sahibi olmak ile T. gondii içindeki ilgiye dair net bir karşılık vermekte başarısız olmuştu. Bahsi geçen yeni araştırma ise bu duruma yeni bir bakış açısı kazandırmış olabilir üzere duruyor.
Yeni araştırma makalelerinde, “Yerli kediler ekseriyetle kemirgenlerle beslenerek parazitle enfekte olurlar ve yalnızca takip eden günler yahut haftalar boyunca bulaşıcı olurlar.” biçiminde belirten Paquin ve yardımcı müellifler, “ötürüsıyla, kedinin kemirgenleri avladığının bilinip bilinmediğini belirlemek, tek başına kedi sahibi olmakla karşılaştırıldığında, T. gondii’ye muhtemel maruziyet için daha düzgün bir vekil sağlayabilir.” tabirlerini kullanıyor.
Diğer bir deyişle bu, kedilerin tek başlarına insanların parazite maruz kalmasına niye olmadığı manasına geliyor. Lakin kemirgen avlayan, örneğin yalnızca meskende bakılmayan ve dışarıya çıkmasına müsaade verilen kedilerin açık havada T. gondii ile temasa geçme olasılıkları son derece yüksek olabilir üzere gözüküyor.
Araştırma, can dostlarımızın sıhhat denetimlerinin aksatılmamasın ehemmiyetini bir sefer daha gösteriyor
var iseyımsal olarak konuşacak olursak bu, kedilerin enfeksiyonu çocuklukta bireylere bulaştırarak yetişkinlikte ruhsal sıkıntılar geliştirmelerine niye olabileceği manasına geliyor. Bu var iseyımı incelemek gayesiyle Montreal’de yaklaşık 2.200 iştirakçiyle anket gerçekleştiren araştırmacılar, iştirakçilere çocukluklarında kedi sahipliği hakkında sorular sordular ve psikotik tecrübelerinin çoğunluklarını ölçtüler. Buna ek olarak araştırmacılar, ankette iştirakçilere çocukken ne çoğunlukla taşındıkları, baş travması tecrübeleri olup olmadığı ve sigara kullanıp kullanmadıkları üzere bir dizi öteki soru da yönelttiler.
İştirakçilerden gelen yanıtları tahlil eden grup, çocukluk devrinde kemirgen avlayan bir kediye sahip olan erkek iştirakçilerin yetişkinliklerinde psikotik tecrübeler yaşama riskinin daha fazla olduğunu gözlemledi; fakat gariptir ki tıpkı münasebet, bayan iştirakçilerde gözlemlenmedi.
tıpkı vakitte iştirakçiler içinde çocukluklarında hiç kedi bakmayan ve yalnızca meskende besledikleri bir kedisi olanlarda da bu biçimde bir temas olmadığı tespit edildi. Öte yandan üstte bahsettiğimuz; ankette incelenen başka faktörlerin (sigara kullanması baş travması vb.), parazit enfeksiyonunun da ötesinde, iştirakçilerin psikotik tecrübe riskini etkilediği bariz bir biçimde ortadaydı.
Bütün bunlara ek olarak araştırmanın, anketteki tüm bulguların iştirakçilerin kendileri tarafınca bildirilmeleri üzere birtakım sınırlamaları bulunuyor; lakin bu, elde edilen bulgularının, gelecekte T. gondii maruziyeti ile alakalı etkileşimleri daha yanlışsız bir biçimde tanımlamamıza yardımcı olabilecek daha fazla araştırma yapılmasının ne kadar kıymetli olduğunu gösterdiği gerçeğini değiştirmiyor.
Son olarak araştırma, tüy yumağı dostlarımızın sıhhat bakımlarının aksatılmaması gerektiğinin ne kadar değerli olduğuna da dikkat çekiyor. Bildiğiniz üzere kedi sahiplenmek, bir epeyce uzman tarafınca ruhsal rahatsızlıkların tedavisinde yardımcı bir eleman olarak hastalara öneriliyor. Öbür bir deyişle can dostlarımızın veteriner denetimlerini aksatmamak ve onların olabilecekleri en sağlıklı hallerinde olduklarından emin olmak, bizlerin sıhhati için de büyük ehemmiyet teşkil ediyor.