Kapıcılığa dönüşen sanatçı Henry Darger, 1973’te 81 yaşında Chicago’da öldüğünde, renkli illüstrasyonlarıyla dolu tek bir oda, 15.000 sayfalık bir kitap ve hayatta kalan hiçbir yakın akrabası olmayan tek bir odayı terk ettiğinde, Darger’ın ev sahibi kendi evini göstermeye, paylaşmaya ve satmaya başladı. İş.
On yıllardır, ev sahipleri Nathan ve Kiyoko Lerner, Darger’ın eserlerini hurda yığınından kurtarmakla ve Darger’a yabancı bir sanatçı olarak uluslararası bir ün kazandıracak şekilde tanıtmakla tanındı.
Önde gelen Darger satıcısı Andrew Edlin, “Çoğu ev sahibi, ‘Odayı kiralayalım, çöp bidonundan çıkalım’ derdi” dedi. “Nathan Lerner mirasını korumak için 25 yıl harcadı. O olmasaydı, Darger’ı asla öğrenemezdik.”
Ancak şimdi, eski bir fotoğraf koleksiyoncusu tarafından izlenen Darger’ın uzak akrabaları, ev sahibinin Darger’ın sanatını koparma ve ondan yararlanma hakkına sahip olmadığını iddia ederek bu miras üzerinde yasal bir iddiada bulunuyor. Geçen ay bir Illinois veraset mahkemesine “miras tayini için dilekçe” verdiler; Cook County’de bir duruşma 23 Şubat’ta yapılacak.
Darger akrabası Christen Sadowski, “Ailenin haklarını savunuyoruz – mirasını geri getirmek için her türlü eylemi yapıyoruz” dedi. “Birinin hayatının işi olan şeyi aldığını ve bundan çıkar sağladığını anlamak – bu, bir yanlışı düzeltmekle ilgilidir.”
Anlaşmazlık, büyük ölçüde yalnız yaşayan sanatçıların ölümünden sonra mirasların ve telif haklarının nasıl ele alındığına odaklanıyor. Bu durumda, Northwestern Üniversitesi hukuk dergisindeki 2019 tarihli bir makale, Illinois ve federal yasalar uyarınca ev sahiplerinin hakları üstlenmekte doğru olup olmadığını sorguladı.
Ancak 1997’de ölen bir fotoğrafçı olan ev sahipleri Lerner ve klasik bir piyanist olan eşi Kiyoko, uzun zamandır Darger’in çalışmalarını sürdürmelerini veya atmamalarını umursamadığını açıkça belirttiğini söylediler.
Kiyoko Lerner mesajlara cevap vermedi. Avukatı Eric E. Kalnins bir e-postada, kendisinin ve müvekkilinin veraset belgelerini incelediklerini ve “şu anda herhangi bir yorumda bulunmadığını” söyledi.
Darger’ın burada bir savaş sahnesini betimleyen çalışmalarının tipik özelliği, birden fazla karaktere sahip genişleyen görüntülerdi. Kredi… Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galeri/Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY
Yaşamında hiç tanınmayan Darger, ölümünden sonra, günlük yaşamının yıpratıcı rutinlerinden uzak, resimler ve kelimelerle hayal dünyaları yaratan hayal gücünün genişliği nedeniyle dikkatleri üzerine çekti.
Yabancı veya kendi kendini yetiştirmiş sanatının tutkuları için ödüllendirilen eseri, Modern Sanat Müzesi, Amerikan Halk Sanatı Müzesi, Chicago Sanat Enstitüsü ve Smithsonian koleksiyonlarında yer almaktadır. Kağıt üzerindeki illüstrasyonlarından biri, 2014 yılında Christie’s Paris’te 745.076 $ açık artırma fiyatına ulaştı.
Büyük Okuma
Sonuna kadar okumadan edemeyeceğiniz daha büyüleyici hikayeler.
1892 doğumlu Darger, zor bir çocukluk geçirdi; annesi o dört yaşındayken öldü. Sekiz yaşındayken babası, bir sakatlık nedeniyle yoksul bir eve gitmeden önce onu yetimhaneye koydu. 12 yaşında, Darger Lincoln Akılsız Çocuklar Akıl Hastanesine transfer edildi ve buradan kaçmak için üç girişimde bulundu ve sonunda 17 yaşında başarılı oldu.
Chicago’da bir hastane sorumlusu olarak çalıştı ve kendi kendine o kadar yüksek sesle mırıldanan bir keşiş olarak tanındı ki, kapıların diğer tarafındaki insanlar ziyaretçileri olduğunu düşündü.
Darger hakkında 2004 yılında yayınlanan “In the Realms of the Unreal” adlı belgeselde Kiyoko Lerner, onu “münzevi” olarak tanımlıyor.
“Kimseyle konuşmak istemiyordu ve kimsenin de onunla konuşmasını istemiyordu” diyen filmde, “sabah ve akşam gazetelerini okur ve çöplere bakardı” ve “hiç kimseyle konuşmaz. hava dışında bir şey hakkında konuştu – asla.”
Darger bir hastane sorumlusu olarak çalıştı ve hayatı boyunca yaratıcı çalışmaları büyük ölçüde bilinmiyordu. Kredi… David Berglund, Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galerisi aracılığıyla
Nathan Lerner ve komşusu David Berglund, ancak Darger ölmeden bir yıl önce bir huzurevine taşındığında, odasını boşaltmaya gitti ve yüzlerce suluboya, kurşun kalem, kolaj ve karbon izli çizim buldu. bunlardan üçü devasa “albüm” ve daktiloyla yazılmış yedi elle ciltlenmiş kitap halinde birleştirildi.
Sahneleri hem hayal ürünü hem de şiddetliydi – penisli küçük kızlar; çocukların bağırsakları parçalanıyor, çarmıha geriliyor ve bağırsakları deşiliyor. Bonesteel, bu görüntüleri anlamak için Darger’ın hacimli yazılarını okumak ve erken yaşamını bilmek gerektiğini söyledi.
Bonesteel, “Bu kurumlarda büyük olasılıkla cinsel istismara uğradı ve yetişkinler çocukluğu boyunca gerçekten düşmanı oldular çünkü ona ihanet etmekten başka bir şey yapmadılar” dedi.
1985’te Art in America için Darger üzerine bir parça yazan Bonesteel, “Yazısız sanat eseri hikayenin sadece yarısıdır” diye ekledi.
En önemlisi, Darger’ın eşit uzunlukta bir başlığı olan 15.000 sayfalık grafik romanıydı: “Gerçek Olmayanın Diyarları Olarak Bilinen Şeydeki Vivian Kızlarının Hikayesi, Çocuk Kölenin Neden Olduğu Glandeko-Angelin Savaş Fırtınası isyan.” Roman, Abbieannia’nın masum çocukları ile Glandelinia’nın şiddetli yetişkinleri arasındaki destansı bir savaşı anlatıyor.
Abbieannian imparatorunun kızları olan Vivian kardeşler, yüzbaşı Henry Darger’ın da yardımıyla, yetişkin askerler tarafından tehdit edilen çocukları kurtarmak için cesurca denerler.
Bir panelde, genç kızlar, uçan nesnelerin ortasında, onları boğmak isteyen yetişkinlerden kaçar; diğerinde, çocuklar kükreyen bir kasırgadan sığınır.
Yabancı Sanat Fuarı’nın sahibi Edlin, “Darger neredeyse bir Homeros figürü gibidir” dedi. “Sadece sanat eserleri olağanüstü ve yaratıcı olmakla kalmıyor, aynı zamanda bu onun icat ettiği destansı bir hikaye. Savaş üstüne savaş, iyiye karşı kötü, Vivianlar Glandelinyalılara karşı. Ve bu daha da dokunaklı çünkü Darger’ın kendisinin böyle yoksul bir hayatı olduğu biliniyor. Sık sık kendi masumiyetini geri kazanmaya çalıştığı ileri sürülür.”
Lerner’lar, çalışmayı, Darger’in 1977’deki ilk sergisinin yürütülmesine yardım ettiği Hyde Park Sanat Merkezi’nin hamisi olan fotoğraf koleksiyoncusu Ruth Horwich’in dikkatine sundu.
Darger’ın Chicago’daki dairesinde bulunan 15.000 sayfalık bir roman olan şaheserini gösteren 1999’dan Keizo Kitajima’nın bir görüntüsü. Kredi… Keizo Kitajima ve Yukiko Koide Presents, Tokyo
MoMA P.S.’deki “Savaşın Felaketleri” gösterisi sayesinde çağdaş koleksiyonerler Darger’ın çalışmalarına daha aşina oldular. Francisco de Goya’nın yanı sıra Jake ve Dinos Chapman’ın da yer aldığı 2001’de 1 numaraydı.
2008’de Intuit: Chicago’daki Sezgisel ve Yabancı Sanat Merkezi, Darger’ın yaşam ve çalışma alanının içeriğine odaklanan kalıcı bir sergi açtı.
Belki de Darger’ın çalışmalarının en büyük holdingi, 2009’da kendi kendini yetiştirmiş sanatçıların gezici bir sergisi olan Her Şey Müzesi’ni kuran James Brett’e aittir.
2010 yılında, Amerikan Halk Sanatları Müzesi, Kiyoko Lerner tarafından müzeye bağışlanan birkaç parçanın yer aldığı “Henry Darger’ın Özel Koleksiyonu”nu sergiledi.
Bu günlerde Darger’ın eserleri özel olarak 800.000 dolara kadar satılıyor. Buna ek olarak, Darger’ın çalışmasını “mükemmel bir efsanevi anlatı – içimizde derin bir tepkiye dokunma anlamında efsanevi, eser anlamında efsanevi değil” olarak nitelendiren müzisyen David Byrne de dahil olmak üzere birçok sanatçı ondan ilham almaya devam ediyor. ya da hayatının gerçek dışı olması.”
Darger akrabaları – çoğu iki ya da üç kez taşınan ilk kuzenler – yakın zamanda, mülkleri aile üyeleri tarafından benzer şekilde tartışılan ve henüz ortaya çıkmamış bir dadı ve sokak fotoğrafçısı olan Vivian Maier’in çalışmalarının keşfedilmesine de yardımcı olan Ron Slattery tarafından takip edildi. halledilecek.
Bir Chicago koleksiyoncusu olan Slattery, sanatçıların mülklerinin yasal torunları tarafından ele alınması gerektiğine inanıyor. Slattery, “Bütün araştırmalardan sonra yapılacak doğru şey gibi göründü,” dedi. “Onun orada öylece oturmasına nasıl izin verirsin?”
Slattery, Darger ailesinin dikkatini, Northwestern Journal of Technology and Intellectual Property’de bir avukat olan Elyssa Westby’nin Darger mülkünün haklarını sorgulayan 2019 tarihli bir makalesine getirdi.
Başlıklı, “Henry Darger’ın “Gerçek Dışı Diyarlar” – Ama Kiyoko Lerner Diyarda Kim?”
Makale, malzemelerin Lerner’lara transferinin Darger’ın zihinsel durumuyla ilgili olası sorunlar nedeniyle karmaşık olduğunu savunuyor; tüm çalışmasını çöpe atacağına dair yaptığı çelişkili açıklamalarla ve maddi mülkiyet devredilmiş olsa bile, temeldeki telif haklarının da devredilmiş olmayacağı gerçeğiyle.
Henry Darger, “İsimsiz (Ringo’nun Kucağına Oturmalı),” c. 1966-67 Kredi… Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galeri/Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY
Westby, “Hiçbir mirasçının bulunmadığına veya herhangi bir yerleşik mirasçının tamamen ilgisiz kalacağına dair bir varsayım yapılsa bile,” diye yazıyor Westby, “hala Darger’ın mülkünü ve telif haklarını Illinois’e bırakan bir ardıllık zinciri var.”
Westby, Darger’ın kuzenlerine ve teyzelerine yakın olup olmadığının büyük ölçüde alakasız olduğunu ekledi, çünkü “mahkemeler miras statülerini ‘akrabalık duygularına’ çok az önem vererek yorumladı.”
Adli bir şecere araştırma şirketi olan HeirSearch’ün yardımıyla, aile üyeleri veraset belgelerinde adı geçen 50 Darger soyundan gelenleri tespit etti. Sadowski, “Bizim için her zaman aileyle ilgiliydi” dedi ve ailenin birbirine sıkı sıkıya bağlı olduğunu ve onu şahsen tanımasalar da kendi içlerinden biri için ayağa kalkmanın önemli olduğunu düşündüğünü de sözlerine ekledi.
Ancak bayi Edlin, Kiyoko Lerner’in “işe büyük saygı ve hürmet” gösterdiğini kimsenin gözden kaçırmaması gerektiğini söyledi.
Benzer şekilde, Bonesteel şunları söyledi: “Kiyoko’nun Darger materyali üzerindeki mülkiyetine her zaman kolayca meydan okunabileceğini düşünmüşümdür. Ama etrafta başka birinin onu talep etmesi yerine, sanırım onun üzerinde hak iddia etme hakkı var.
“İki ya da üç kuşak sonraki torunların para kazanmaya karar vermesi beni yanlış yola sokuyor – bu sadece açgözlü bir şey ve bunu gerçekten tatsız buluyorum” diye ekledi. “Kiyoko ve Nathan harika iş çıkardılar. Bu, işten para kazanmadıkları anlamına gelmez. Bir bakıma para kazanmayı hak ediyorlar çünkü onu gelecek nesiller için korumak için çaba harcadılar.”
On yıllardır, ev sahipleri Nathan ve Kiyoko Lerner, Darger’ın eserlerini hurda yığınından kurtarmakla ve Darger’a yabancı bir sanatçı olarak uluslararası bir ün kazandıracak şekilde tanıtmakla tanındı.
Önde gelen Darger satıcısı Andrew Edlin, “Çoğu ev sahibi, ‘Odayı kiralayalım, çöp bidonundan çıkalım’ derdi” dedi. “Nathan Lerner mirasını korumak için 25 yıl harcadı. O olmasaydı, Darger’ı asla öğrenemezdik.”
Ancak şimdi, eski bir fotoğraf koleksiyoncusu tarafından izlenen Darger’ın uzak akrabaları, ev sahibinin Darger’ın sanatını koparma ve ondan yararlanma hakkına sahip olmadığını iddia ederek bu miras üzerinde yasal bir iddiada bulunuyor. Geçen ay bir Illinois veraset mahkemesine “miras tayini için dilekçe” verdiler; Cook County’de bir duruşma 23 Şubat’ta yapılacak.
Darger akrabası Christen Sadowski, “Ailenin haklarını savunuyoruz – mirasını geri getirmek için her türlü eylemi yapıyoruz” dedi. “Birinin hayatının işi olan şeyi aldığını ve bundan çıkar sağladığını anlamak – bu, bir yanlışı düzeltmekle ilgilidir.”
Anlaşmazlık, büyük ölçüde yalnız yaşayan sanatçıların ölümünden sonra mirasların ve telif haklarının nasıl ele alındığına odaklanıyor. Bu durumda, Northwestern Üniversitesi hukuk dergisindeki 2019 tarihli bir makale, Illinois ve federal yasalar uyarınca ev sahiplerinin hakları üstlenmekte doğru olup olmadığını sorguladı.
Ancak 1997’de ölen bir fotoğrafçı olan ev sahipleri Lerner ve klasik bir piyanist olan eşi Kiyoko, uzun zamandır Darger’in çalışmalarını sürdürmelerini veya atmamalarını umursamadığını açıkça belirttiğini söylediler.
Kiyoko Lerner mesajlara cevap vermedi. Avukatı Eric E. Kalnins bir e-postada, kendisinin ve müvekkilinin veraset belgelerini incelediklerini ve “şu anda herhangi bir yorumda bulunmadığını” söyledi.
Darger’ın burada bir savaş sahnesini betimleyen çalışmalarının tipik özelliği, birden fazla karaktere sahip genişleyen görüntülerdi. Kredi… Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galeri/Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY
Yaşamında hiç tanınmayan Darger, ölümünden sonra, günlük yaşamının yıpratıcı rutinlerinden uzak, resimler ve kelimelerle hayal dünyaları yaratan hayal gücünün genişliği nedeniyle dikkatleri üzerine çekti.
Yabancı veya kendi kendini yetiştirmiş sanatının tutkuları için ödüllendirilen eseri, Modern Sanat Müzesi, Amerikan Halk Sanatı Müzesi, Chicago Sanat Enstitüsü ve Smithsonian koleksiyonlarında yer almaktadır. Kağıt üzerindeki illüstrasyonlarından biri, 2014 yılında Christie’s Paris’te 745.076 $ açık artırma fiyatına ulaştı.
Büyük Okuma
Sonuna kadar okumadan edemeyeceğiniz daha büyüleyici hikayeler.
- Bir Alman dağcı, oksijen desteği olmadan tek başına kışın Everest Dağı’na tırmanan ilk kişi olmaya çalışıyor. Orada başka kimse yok.
- Bir Teksas petrol servetinin varisi, matematik tarihindeki en büyük bilmecelerden biriyle büyülendi. Araştırmaya özel desteği, bulmacanın çözümünde kritik bir faktör olmuş olabilir.
- Çılgınca popüler olan “Trump madeni para”nın arkasında, tüm bir dezenformasyon tedarik zinciri yatıyor. Sahte sosyal medya profilleri ve sahte haberlerle tamamlanan her şey, birisinin bir yerde para kazanmasına yardım etmek için var.
1892 doğumlu Darger, zor bir çocukluk geçirdi; annesi o dört yaşındayken öldü. Sekiz yaşındayken babası, bir sakatlık nedeniyle yoksul bir eve gitmeden önce onu yetimhaneye koydu. 12 yaşında, Darger Lincoln Akılsız Çocuklar Akıl Hastanesine transfer edildi ve buradan kaçmak için üç girişimde bulundu ve sonunda 17 yaşında başarılı oldu.
Chicago’da bir hastane sorumlusu olarak çalıştı ve kendi kendine o kadar yüksek sesle mırıldanan bir keşiş olarak tanındı ki, kapıların diğer tarafındaki insanlar ziyaretçileri olduğunu düşündü.
Darger hakkında 2004 yılında yayınlanan “In the Realms of the Unreal” adlı belgeselde Kiyoko Lerner, onu “münzevi” olarak tanımlıyor.
“Kimseyle konuşmak istemiyordu ve kimsenin de onunla konuşmasını istemiyordu” diyen filmde, “sabah ve akşam gazetelerini okur ve çöplere bakardı” ve “hiç kimseyle konuşmaz. hava dışında bir şey hakkında konuştu – asla.”
Darger bir hastane sorumlusu olarak çalıştı ve hayatı boyunca yaratıcı çalışmaları büyük ölçüde bilinmiyordu. Kredi… David Berglund, Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galerisi aracılığıyla
Nathan Lerner ve komşusu David Berglund, ancak Darger ölmeden bir yıl önce bir huzurevine taşındığında, odasını boşaltmaya gitti ve yüzlerce suluboya, kurşun kalem, kolaj ve karbon izli çizim buldu. bunlardan üçü devasa “albüm” ve daktiloyla yazılmış yedi elle ciltlenmiş kitap halinde birleştirildi.
Sahneleri hem hayal ürünü hem de şiddetliydi – penisli küçük kızlar; çocukların bağırsakları parçalanıyor, çarmıha geriliyor ve bağırsakları deşiliyor. Bonesteel, bu görüntüleri anlamak için Darger’ın hacimli yazılarını okumak ve erken yaşamını bilmek gerektiğini söyledi.
Bonesteel, “Bu kurumlarda büyük olasılıkla cinsel istismara uğradı ve yetişkinler çocukluğu boyunca gerçekten düşmanı oldular çünkü ona ihanet etmekten başka bir şey yapmadılar” dedi.
1985’te Art in America için Darger üzerine bir parça yazan Bonesteel, “Yazısız sanat eseri hikayenin sadece yarısıdır” diye ekledi.
En önemlisi, Darger’ın eşit uzunlukta bir başlığı olan 15.000 sayfalık grafik romanıydı: “Gerçek Olmayanın Diyarları Olarak Bilinen Şeydeki Vivian Kızlarının Hikayesi, Çocuk Kölenin Neden Olduğu Glandeko-Angelin Savaş Fırtınası isyan.” Roman, Abbieannia’nın masum çocukları ile Glandelinia’nın şiddetli yetişkinleri arasındaki destansı bir savaşı anlatıyor.
Abbieannian imparatorunun kızları olan Vivian kardeşler, yüzbaşı Henry Darger’ın da yardımıyla, yetişkin askerler tarafından tehdit edilen çocukları kurtarmak için cesurca denerler.
Bir panelde, genç kızlar, uçan nesnelerin ortasında, onları boğmak isteyen yetişkinlerden kaçar; diğerinde, çocuklar kükreyen bir kasırgadan sığınır.
Yabancı Sanat Fuarı’nın sahibi Edlin, “Darger neredeyse bir Homeros figürü gibidir” dedi. “Sadece sanat eserleri olağanüstü ve yaratıcı olmakla kalmıyor, aynı zamanda bu onun icat ettiği destansı bir hikaye. Savaş üstüne savaş, iyiye karşı kötü, Vivianlar Glandelinyalılara karşı. Ve bu daha da dokunaklı çünkü Darger’ın kendisinin böyle yoksul bir hayatı olduğu biliniyor. Sık sık kendi masumiyetini geri kazanmaya çalıştığı ileri sürülür.”
Lerner’lar, çalışmayı, Darger’in 1977’deki ilk sergisinin yürütülmesine yardım ettiği Hyde Park Sanat Merkezi’nin hamisi olan fotoğraf koleksiyoncusu Ruth Horwich’in dikkatine sundu.
Darger’ın Chicago’daki dairesinde bulunan 15.000 sayfalık bir roman olan şaheserini gösteren 1999’dan Keizo Kitajima’nın bir görüntüsü. Kredi… Keizo Kitajima ve Yukiko Koide Presents, Tokyo
MoMA P.S.’deki “Savaşın Felaketleri” gösterisi sayesinde çağdaş koleksiyonerler Darger’ın çalışmalarına daha aşina oldular. Francisco de Goya’nın yanı sıra Jake ve Dinos Chapman’ın da yer aldığı 2001’de 1 numaraydı.
2008’de Intuit: Chicago’daki Sezgisel ve Yabancı Sanat Merkezi, Darger’ın yaşam ve çalışma alanının içeriğine odaklanan kalıcı bir sergi açtı.
Belki de Darger’ın çalışmalarının en büyük holdingi, 2009’da kendi kendini yetiştirmiş sanatçıların gezici bir sergisi olan Her Şey Müzesi’ni kuran James Brett’e aittir.
2010 yılında, Amerikan Halk Sanatları Müzesi, Kiyoko Lerner tarafından müzeye bağışlanan birkaç parçanın yer aldığı “Henry Darger’ın Özel Koleksiyonu”nu sergiledi.
Bu günlerde Darger’ın eserleri özel olarak 800.000 dolara kadar satılıyor. Buna ek olarak, Darger’ın çalışmasını “mükemmel bir efsanevi anlatı – içimizde derin bir tepkiye dokunma anlamında efsanevi, eser anlamında efsanevi değil” olarak nitelendiren müzisyen David Byrne de dahil olmak üzere birçok sanatçı ondan ilham almaya devam ediyor. ya da hayatının gerçek dışı olması.”
Darger akrabaları – çoğu iki ya da üç kez taşınan ilk kuzenler – yakın zamanda, mülkleri aile üyeleri tarafından benzer şekilde tartışılan ve henüz ortaya çıkmamış bir dadı ve sokak fotoğrafçısı olan Vivian Maier’in çalışmalarının keşfedilmesine de yardımcı olan Ron Slattery tarafından takip edildi. halledilecek.
Bir Chicago koleksiyoncusu olan Slattery, sanatçıların mülklerinin yasal torunları tarafından ele alınması gerektiğine inanıyor. Slattery, “Bütün araştırmalardan sonra yapılacak doğru şey gibi göründü,” dedi. “Onun orada öylece oturmasına nasıl izin verirsin?”
Slattery, Darger ailesinin dikkatini, Northwestern Journal of Technology and Intellectual Property’de bir avukat olan Elyssa Westby’nin Darger mülkünün haklarını sorgulayan 2019 tarihli bir makalesine getirdi.
Başlıklı, “Henry Darger’ın “Gerçek Dışı Diyarlar” – Ama Kiyoko Lerner Diyarda Kim?”
Makale, malzemelerin Lerner’lara transferinin Darger’ın zihinsel durumuyla ilgili olası sorunlar nedeniyle karmaşık olduğunu savunuyor; tüm çalışmasını çöpe atacağına dair yaptığı çelişkili açıklamalarla ve maddi mülkiyet devredilmiş olsa bile, temeldeki telif haklarının da devredilmiş olmayacağı gerçeğiyle.
Henry Darger, “İsimsiz (Ringo’nun Kucağına Oturmalı),” c. 1966-67 Kredi… Kiyoko Lerner ve Andrew Edlin Galeri/Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY
Westby, “Hiçbir mirasçının bulunmadığına veya herhangi bir yerleşik mirasçının tamamen ilgisiz kalacağına dair bir varsayım yapılsa bile,” diye yazıyor Westby, “hala Darger’ın mülkünü ve telif haklarını Illinois’e bırakan bir ardıllık zinciri var.”
Westby, Darger’ın kuzenlerine ve teyzelerine yakın olup olmadığının büyük ölçüde alakasız olduğunu ekledi, çünkü “mahkemeler miras statülerini ‘akrabalık duygularına’ çok az önem vererek yorumladı.”
Adli bir şecere araştırma şirketi olan HeirSearch’ün yardımıyla, aile üyeleri veraset belgelerinde adı geçen 50 Darger soyundan gelenleri tespit etti. Sadowski, “Bizim için her zaman aileyle ilgiliydi” dedi ve ailenin birbirine sıkı sıkıya bağlı olduğunu ve onu şahsen tanımasalar da kendi içlerinden biri için ayağa kalkmanın önemli olduğunu düşündüğünü de sözlerine ekledi.
Ancak bayi Edlin, Kiyoko Lerner’in “işe büyük saygı ve hürmet” gösterdiğini kimsenin gözden kaçırmaması gerektiğini söyledi.
Benzer şekilde, Bonesteel şunları söyledi: “Kiyoko’nun Darger materyali üzerindeki mülkiyetine her zaman kolayca meydan okunabileceğini düşünmüşümdür. Ama etrafta başka birinin onu talep etmesi yerine, sanırım onun üzerinde hak iddia etme hakkı var.
“İki ya da üç kuşak sonraki torunların para kazanmaya karar vermesi beni yanlış yola sokuyor – bu sadece açgözlü bir şey ve bunu gerçekten tatsız buluyorum” diye ekledi. “Kiyoko ve Nathan harika iş çıkardılar. Bu, işten para kazanmadıkları anlamına gelmez. Bir bakıma para kazanmayı hak ediyorlar çünkü onu gelecek nesiller için korumak için çaba harcadılar.”