Popüler 1962 çocuk kitabına dayanan yeni bir opera olan “Karlı Gün”ün ilk sahnesinde, siyah bir anne, küçük oğlu Peter karı keşfetmek için tek başına dışarı çıkmaya hazırlanırken bir arya söyler.
“Ah, annemin gözleri bu dünyayı nasıl da izliyor” diyor.
An, her ebeveynin bir çocuğu tanıdık olmayan bir yere gönderirken hissettiği endişeyi aktarır. Ancak zamanımızda, sahne, özellikle birçok Siyah ailenin yaşadığı korku ve travmadan bahseden daha acı verici bir özgüllük kazanıyor.
Perşembe günü Houston Grand Opera’da prömiyeri yapılan eserin bestecisi Joel Thompson, “Kırmızı kapüşonlu siyah bir çocuk karda tek başına çıkıyor” dedi. “Bu Tamir Rice; bu Trayvon Martin. Peter’ın insanlığına ve çocuksu harikasına odaklanmak istedik. ”
Ezra Jack Keats’in yazdığı “Karlı Gün”, uzun zamandır bir favoriydi ve belirgin bir şekilde Siyah bir kahramanın yer aldığı ilk ana akım çocuk kitaplarından biri olarak kutlandı. New York Halk Kütüphanesi tarihinin en çok okunan kitabıdır.
“The Snowy Day” (McMillon, solda ve Peter’ın annesi Karen Slack ile) Siyah topluluklardaki işlevsizlik ve umutsuzluk klişelerine karşı koymak için mutlu ve bozulmamış bir Siyah aileyi gösterir. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Bu uyarlama, sanatın ciddi mali baskılarla ve geleceğiyle ilgili sorularla karşı karşıya kaldığı bir dönemde, Siyah kimliği hakkındaki algıları değiştirmeye ve yeni izleyicileri operaya çekmeyi amaçlıyor.
Librettoyu yazan çocuk kitabı yazarı Andrea Davis Pinkney, “Operanın herkes için olduğu fikrine uyanıyoruz” dedi. “Evet, bu senin hikayen, senin hikayen, benim hikayem ve bizim hikayemiz olduğu gerçeğine uyanıyoruz. ”
Yaklaşık dört yıl önce Carnegie Hall yakınlarındaki bir şarküteride ilk karşılaşmalarından bu yana, Thompson ve Pinkney kitabın büyü duygusunu ve ırkın nüanslı tasvirini yeniden yaratmak için çalışıyorlar.
Opera, kitap gibi, bir gün uyanan ve penceresinin dışındaki dünyayı yeni bir kar örtüsüyle kaplı görmek için uyanan Peter’ın hikayesini anlatıyor. Soğuğa giriyor, kar melekleri yapıyor, kartopu savaşı izliyor, bir arkadaşıyla buluşuyor ve bir tepeden aşağı kayıyor.
McMillon, librettoyu yazan çocuk kitabı yazarı Andrea Davis Pinkney ile birlikte ayrıldı. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Joel Thompson, merkez, operanın bestecisi, Houston Grand Opera’nın dramaturgu Jeremy Johnson ile görüşüyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Thompson ve Pinkney, Keats’in çalışmalarının ruhuna sadık kalmaya çalışırken, aynı zamanda özgürlükler de aldılar. Peter’ın ona İspanyolca bazı kelimeler öğreten Latin bir arkadaşı olan Amy de dahil olmak üzere birkaç yeni karakter tanıtıldı.
Yaratıcılar, çalışmanın, Siyah topluluklardaki popüler işlev bozukluğu ve umutsuzluk kültüründeki klişelere karşı koymak için mutlu ve sağlam bir Siyah aile göstermesini istedi. Peter’ın bekar bir anne tarafından büyütüldüğüne dair herhangi bir öneriden kaçınmak için Keats’in sonraki kitaplarında yer alan ancak “Karlı Gün”de yer almayan bir baba eklediler. Librettoyu birkaç kez elden geçirdiler ve Peter’ı ırkından açıkça bahsetmek yerine “güzel bir çocuk” olarak tanımlamayı seçtiler. (Erken bir taslak onu “kahverengi şeker bir çocuk” olarak tanımladı.)
Pinkney, “Bu, renkli bir aile olan sevgi dolu bir aile hakkında” dedi. “Karlı Gün’ün evrensel doğası budur. ‘”
Thompson uzun zamandır müziği sosyal meselelerle ilişkilendirmekle ilgileniyor. En çok 2015’te prömiyeri yapılan “Silahsızların Yedi Son Sözü” ile tanınır. Bu koro parçası, polisle karşılaştıklarında öldürülen yedi Siyah adamın son sözlerini müziğe dönüştürüyor.
“Karlı Gün” farklı türden bir meydan okumaydı ve Thompson’a merak ve kaprisli bir dünyaya odaklanma şansı verdi. Ama aynı zamanda önceki çalışmalarıyla paralellikler de görüyor.
Yaratıcılar, Peter’ın bekar bir anne tarafından büyütüldüğüne dair herhangi bir öneriden kaçınmak için, Keats’in sonraki kitaplarında yer alan ancak “Karlı Gün”de yer almayan bir babayı (Nicholas Newton tarafından oynanan) eklediler. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
“Siyah insanlığını ve Amerika’daki Siyahlığın karmaşık içselliğini merkezleme misyonuyla aynı göreve sahip” dedi. “Bu dünyada sadece bir Siyah adam olarak gözlerimin üzerine koyduğum tüm korku merceklerini bırakmam ve dünyaya gerçekten Peter’ın gözünden bakmam gerekiyordu. ”
Skoru, opera boyunca görülen ve yaklaşık bir saat süren dört notalı bir motifle temellendirmeyi seçti. Bazı pasajlar ilahileri çağrıştırır; diğerleri, kartopu savaşı gibi, cazımsı, saygısız bir dönüş yapar.
Kitapta diyalog olmadığı için librettoların çoğu icat edilmiştir. Peter operanın başlangıcında penceresinin dışındaki karı gördüğünde şarkı söyler:
Yapım yönetmeni Omer Ben Seadia, “Karlı Gün”ü daha önce hiç okumamış veya opera görmemiş olsalar bile eserin insanlarda yankı uyandırmasını umduğunu söyledi.
“İlk kez adım atan birçok insan var” dedi. “Bizim mücadelemiz operayı olabildiğince büyülü hale getirmek. ”
“Kitabı bilmiyorsanız; benim gibi karla büyümediysen; Daha önce hiç opera görmediyseniz, bu operayı bu kadar erişilebilir ve tanıdık kılan pek çok şey var. ”
Yapım, tarihsel olarak klasik müzikte yeterince temsil edilmeyen Siyahi ve Latin sanatçıları – özellikle kadınları – sergileme çabalarıyla dikkat çekiyor. Kitabı uyarlama fikri başlangıçta Peter rolünü oynamaya hazırlanan ancak geçen yıl planlanan galasının iptalini zorunlu kılan pandemi ile ilgili seyahat kısıtlamaları nedeniyle çekilen soprano Julia Bullock’tan geldi.
Peter’ı şimdi Raven McMillon canlandırıyor ve oyuncu kadrosunda ayrıca Mama rolünde soprano Karen Slack, bas-bariton Nicholas Newton (Baba) ve soprano Elena Villalón (Amy) yer alıyor. Houston Grand Opera’nın sanat ve müzik direktörü Patrick Summers yönetiyor.
Operaya daha fazla çeşitlilik getirme çabası, ülke çapındaki şirketlerin azalan katılım ve yaşlanan bir abone tabanı görmesiyle son yıllarda giderek daha acil hale geldi.
Yapımın yönetmeni Ömer Ben Seadia oyuncu kadrosuna notlar veriyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Prodüksiyonda şef yardımcısı olan Kevin Miller, sahne arkası bir topluluk yönetiyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Metropolitan Operası da dahil olmak üzere bazı kurumlar, şirketin 138 yıllık tarihinde bir Siyah bestecinin ilk eseri olan ve bu sonbaharda Met’te çıkış yapan Terence Blanchard’ın “Fire Shut Up in My Bones” gibi prodüksiyonlarla başarı yakaladı. . (“Fire”ın başarısının ardından şirket Salı günü Blanchard’ın daha önceki operası “Champion”ı gelecek sezon sahneleyeceğini söyledi.)
Önümüzdeki ay Houston Grand Opera’nın genel müdürü ve CEO’su olarak göreve başlayacak olan Khori Dastoor, çok çeşitli deneyimleri ve bakış açılarını yansıtan eserler sunmanın gelecek için çok önemli olduğunu söyledi.
“Misyonumuz, operayı bir sanat formu olarak ilerletmek ve yarının çeşitli izleyicilerini oluşturmaya odaklanıyor” dedi Dastoor.
Oyuncular, klişelere meydan okuyan bir çalışmanın parçası olmaktan memnun olduklarını söyledi.
McMillon, “Siyahların kendilerini sahnede görmek için her zaman travmayla dolu bir şeyi izlemek zorunda kalmamaları önemlidir” dedi. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
“İnsanlar bunun içinde kendilerini görebilirler,” dedi McMillon. “Siyahların kendilerini sahnede görmek için her zaman travma dolu bir şey izlemek zorunda kalmamaları önemlidir. ”
Thompson, Peter’ın dünyayı korkudan ziyade bir merak prizmasından görme yeteneğinden ilham aldığını söyledi.
“Korku ve merak aynı madalyonun iki yüzüdür” dedi. “Bir an durup nefes alabilirsem ve korku yerine merakla bakmayı seçersem, bu benim için iyileşiyor. ”
“Ah, annemin gözleri bu dünyayı nasıl da izliyor” diyor.
An, her ebeveynin bir çocuğu tanıdık olmayan bir yere gönderirken hissettiği endişeyi aktarır. Ancak zamanımızda, sahne, özellikle birçok Siyah ailenin yaşadığı korku ve travmadan bahseden daha acı verici bir özgüllük kazanıyor.
Perşembe günü Houston Grand Opera’da prömiyeri yapılan eserin bestecisi Joel Thompson, “Kırmızı kapüşonlu siyah bir çocuk karda tek başına çıkıyor” dedi. “Bu Tamir Rice; bu Trayvon Martin. Peter’ın insanlığına ve çocuksu harikasına odaklanmak istedik. ”
Ezra Jack Keats’in yazdığı “Karlı Gün”, uzun zamandır bir favoriydi ve belirgin bir şekilde Siyah bir kahramanın yer aldığı ilk ana akım çocuk kitaplarından biri olarak kutlandı. New York Halk Kütüphanesi tarihinin en çok okunan kitabıdır.
“The Snowy Day” (McMillon, solda ve Peter’ın annesi Karen Slack ile) Siyah topluluklardaki işlevsizlik ve umutsuzluk klişelerine karşı koymak için mutlu ve bozulmamış bir Siyah aileyi gösterir. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Bu uyarlama, sanatın ciddi mali baskılarla ve geleceğiyle ilgili sorularla karşı karşıya kaldığı bir dönemde, Siyah kimliği hakkındaki algıları değiştirmeye ve yeni izleyicileri operaya çekmeyi amaçlıyor.
Librettoyu yazan çocuk kitabı yazarı Andrea Davis Pinkney, “Operanın herkes için olduğu fikrine uyanıyoruz” dedi. “Evet, bu senin hikayen, senin hikayen, benim hikayem ve bizim hikayemiz olduğu gerçeğine uyanıyoruz. ”
Yaklaşık dört yıl önce Carnegie Hall yakınlarındaki bir şarküteride ilk karşılaşmalarından bu yana, Thompson ve Pinkney kitabın büyü duygusunu ve ırkın nüanslı tasvirini yeniden yaratmak için çalışıyorlar.
Opera, kitap gibi, bir gün uyanan ve penceresinin dışındaki dünyayı yeni bir kar örtüsüyle kaplı görmek için uyanan Peter’ın hikayesini anlatıyor. Soğuğa giriyor, kar melekleri yapıyor, kartopu savaşı izliyor, bir arkadaşıyla buluşuyor ve bir tepeden aşağı kayıyor.
McMillon, librettoyu yazan çocuk kitabı yazarı Andrea Davis Pinkney ile birlikte ayrıldı. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Joel Thompson, merkez, operanın bestecisi, Houston Grand Opera’nın dramaturgu Jeremy Johnson ile görüşüyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Thompson ve Pinkney, Keats’in çalışmalarının ruhuna sadık kalmaya çalışırken, aynı zamanda özgürlükler de aldılar. Peter’ın ona İspanyolca bazı kelimeler öğreten Latin bir arkadaşı olan Amy de dahil olmak üzere birkaç yeni karakter tanıtıldı.
Yaratıcılar, çalışmanın, Siyah topluluklardaki popüler işlev bozukluğu ve umutsuzluk kültüründeki klişelere karşı koymak için mutlu ve sağlam bir Siyah aile göstermesini istedi. Peter’ın bekar bir anne tarafından büyütüldüğüne dair herhangi bir öneriden kaçınmak için Keats’in sonraki kitaplarında yer alan ancak “Karlı Gün”de yer almayan bir baba eklediler. Librettoyu birkaç kez elden geçirdiler ve Peter’ı ırkından açıkça bahsetmek yerine “güzel bir çocuk” olarak tanımlamayı seçtiler. (Erken bir taslak onu “kahverengi şeker bir çocuk” olarak tanımladı.)
Pinkney, “Bu, renkli bir aile olan sevgi dolu bir aile hakkında” dedi. “Karlı Gün’ün evrensel doğası budur. ‘”
Thompson uzun zamandır müziği sosyal meselelerle ilişkilendirmekle ilgileniyor. En çok 2015’te prömiyeri yapılan “Silahsızların Yedi Son Sözü” ile tanınır. Bu koro parçası, polisle karşılaştıklarında öldürülen yedi Siyah adamın son sözlerini müziğe dönüştürüyor.
“Karlı Gün” farklı türden bir meydan okumaydı ve Thompson’a merak ve kaprisli bir dünyaya odaklanma şansı verdi. Ama aynı zamanda önceki çalışmalarıyla paralellikler de görüyor.
Yaratıcılar, Peter’ın bekar bir anne tarafından büyütüldüğüne dair herhangi bir öneriden kaçınmak için, Keats’in sonraki kitaplarında yer alan ancak “Karlı Gün”de yer almayan bir babayı (Nicholas Newton tarafından oynanan) eklediler. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
“Siyah insanlığını ve Amerika’daki Siyahlığın karmaşık içselliğini merkezleme misyonuyla aynı göreve sahip” dedi. “Bu dünyada sadece bir Siyah adam olarak gözlerimin üzerine koyduğum tüm korku merceklerini bırakmam ve dünyaya gerçekten Peter’ın gözünden bakmam gerekiyordu. ”
Skoru, opera boyunca görülen ve yaklaşık bir saat süren dört notalı bir motifle temellendirmeyi seçti. Bazı pasajlar ilahileri çağrıştırır; diğerleri, kartopu savaşı gibi, cazımsı, saygısız bir dönüş yapar.
Kitapta diyalog olmadığı için librettoların çoğu icat edilmiştir. Peter operanın başlangıcında penceresinin dışındaki karı gördüğünde şarkı söyler:
Yapım yönetmeni Omer Ben Seadia, “Karlı Gün”ü daha önce hiç okumamış veya opera görmemiş olsalar bile eserin insanlarda yankı uyandırmasını umduğunu söyledi.
“İlk kez adım atan birçok insan var” dedi. “Bizim mücadelemiz operayı olabildiğince büyülü hale getirmek. ”
“Kitabı bilmiyorsanız; benim gibi karla büyümediysen; Daha önce hiç opera görmediyseniz, bu operayı bu kadar erişilebilir ve tanıdık kılan pek çok şey var. ”
Yapım, tarihsel olarak klasik müzikte yeterince temsil edilmeyen Siyahi ve Latin sanatçıları – özellikle kadınları – sergileme çabalarıyla dikkat çekiyor. Kitabı uyarlama fikri başlangıçta Peter rolünü oynamaya hazırlanan ancak geçen yıl planlanan galasının iptalini zorunlu kılan pandemi ile ilgili seyahat kısıtlamaları nedeniyle çekilen soprano Julia Bullock’tan geldi.
Peter’ı şimdi Raven McMillon canlandırıyor ve oyuncu kadrosunda ayrıca Mama rolünde soprano Karen Slack, bas-bariton Nicholas Newton (Baba) ve soprano Elena Villalón (Amy) yer alıyor. Houston Grand Opera’nın sanat ve müzik direktörü Patrick Summers yönetiyor.
Operaya daha fazla çeşitlilik getirme çabası, ülke çapındaki şirketlerin azalan katılım ve yaşlanan bir abone tabanı görmesiyle son yıllarda giderek daha acil hale geldi.
Yapımın yönetmeni Ömer Ben Seadia oyuncu kadrosuna notlar veriyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Prodüksiyonda şef yardımcısı olan Kevin Miller, sahne arkası bir topluluk yönetiyor. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
Metropolitan Operası da dahil olmak üzere bazı kurumlar, şirketin 138 yıllık tarihinde bir Siyah bestecinin ilk eseri olan ve bu sonbaharda Met’te çıkış yapan Terence Blanchard’ın “Fire Shut Up in My Bones” gibi prodüksiyonlarla başarı yakaladı. . (“Fire”ın başarısının ardından şirket Salı günü Blanchard’ın daha önceki operası “Champion”ı gelecek sezon sahneleyeceğini söyledi.)
Önümüzdeki ay Houston Grand Opera’nın genel müdürü ve CEO’su olarak göreve başlayacak olan Khori Dastoor, çok çeşitli deneyimleri ve bakış açılarını yansıtan eserler sunmanın gelecek için çok önemli olduğunu söyledi.
“Misyonumuz, operayı bir sanat formu olarak ilerletmek ve yarının çeşitli izleyicilerini oluşturmaya odaklanıyor” dedi Dastoor.
Oyuncular, klişelere meydan okuyan bir çalışmanın parçası olmaktan memnun olduklarını söyledi.
McMillon, “Siyahların kendilerini sahnede görmek için her zaman travmayla dolu bir şeyi izlemek zorunda kalmamaları önemlidir” dedi. Kredi. . . The New York Times için Annie Mulligan
“İnsanlar bunun içinde kendilerini görebilirler,” dedi McMillon. “Siyahların kendilerini sahnede görmek için her zaman travma dolu bir şey izlemek zorunda kalmamaları önemlidir. ”
Thompson, Peter’ın dünyayı korkudan ziyade bir merak prizmasından görme yeteneğinden ilham aldığını söyledi.
“Korku ve merak aynı madalyonun iki yüzüdür” dedi. “Bir an durup nefes alabilirsem ve korku yerine merakla bakmayı seçersem, bu benim için iyileşiyor. ”