Barbara Reisman, kariyerini Amerika’da daha iyi bir çocuk deva sistemi için çabalayarak geçirdi. 1986’dan 1997’ye kadar (artık feshedilmiş) Çocuk Deva Eylem Kampanyasının yönetici direktörüydü. Onu eylem halinde görmek istiyorsanız, onu C-SPAN’da 1988 tarihli Daha İyi Çocuk Deva Hizmetleri Yasası duruşmalarında konuşurken izleyebilirsiniz. – hiçbir şey olmasa da, grenli görüntüler, ben hala bir çocukken, atalarımızın çocuk deva için iyi bir mücadele verdiklerini güçlü bir şekilde hatırlatıyor.
Bu haber bülteninin düzenli okuyucuları, sübvansiyonlu çocuk deva hizmetlerini “aile geliri bir ailenin devlet medyan gelirinin yüzde 115’ini geçmeyen” ebeveynler için kayan bir ölçekte sunmaya çalışan yasa tasarısını öğrenince şaşırmayacaklar. aynı beden” o yıl geçmedi.
Aradan geçen on yıllarda, 13 eyalet ve Columbia Bölgesi ücretli izin yasalarını çıkarmış olsa da, bir dizi aile dostu politikadaki ilerleme federal düzeyde buz gibiydi. Ulusal olarak, bu yıl 30 yaşına girecek olan Aile ve Tıbbi İzin Yasası’na sahibiz ve kapsam dahilindeki çalışanlara bir yıllık süre içinde 12 haftalık ücretsiz, iş korumalı izin sağlayarak Amerikalıların yeni doğanlar veya evlat edinilmiş çocuklarla bağ kurmasına olanak tanır, hastalar için deva veya engelli aile üyeleri, kendi hastalıklarıyla veya orduda görev yapan bir aile üyesiyle ilgili acil durumlarla ilgilenir veya ciddi bir yaralanma veya hastalıkla uğraşan orduda bir aile üyesi için 26 haftaya kadar devaya gidebilir.
FMLA’nın ne yazık ki yetersiz, ücretsiz izni Amerikalı işçilerin ancak yarısını kapsıyor: National Partnership for Women and Families’in yakın tarihli bir analizine göre, “İşçilerin yaklaşık yüzde 44’ü, küçük işverenler için çalıştıkları için FMLA destekli izin için uygun değiller (yüzde 15) , yeterince çalışmamak veya işverenleri için yeterince uzun süre çalışmamak (yüzde 21) veya her ikisi birden (yüzde 7).” 2020 Bipartisan Policy Center raporuna göre, işverenleri aracılığıyla ücretli izin alan işçilerin yaklaşık beşte birinin düşük ücretli veya saatlik çalışanlar arasında olma olasılığı daha düşük.
Geçen ay Reisman’la konuştum ve ona kaçırdığım bir şey olup olmadığını sordum – 1990’larda ücretli izinde ilerlemeye yaklaştığımız ve benim bilmediğim anlar var mıydı? Çocuk deva üzerine yaptığı çalışmalarda, bu politikaların meyvelerini vermesini isteyen Amerikalıların öğrenebileceği herhangi bir şey var mıydı?
Reisman, Çocuk Deva Eylem Kampanyası’nda rol aldığını, çünkü çocuklarının çocukları olana kadar her şeyin daha iyi olmasını istediğini söyledi. “Bugün kızıma ‘Başardım mı?’ hayır derdi, dedi Reisman esefle.
Ancak bu, Reisman’ın hiçbir şey olmamış gibi hissettiği anlamına gelmez. Çocuklara ve ailelere yatırım yapmanın sadece kadınlara dağıtılan bir yardım olmadığını bir kültür olarak kabul etme konusunda ilerleme kaydettiğimize inanıyor. Daha fazla insan ve daha fazla politikacı, çocuk devasının ve ücretli iznin daha geniş ilgi alanlarına sahip politika sorunları olduğunu ve toplumu ayakta tutan ve tüm ekonomimizi hareket ettiren gerekli bir altyapının parçası olduğunu anlıyor.
İlerleme gibi görünmeyebilir, ancak aynı zamanda bu günlerde tipik olarak politikacıların veya şirketlerin FMLA’dan şikayet ettiğini duymuyorsunuz – hükümleri fırınlanıyor. Evin sözcüsü olacak olan Temsilci John Boehner, evvel FMLA’yı “yuppie yetkisinin başka bir örneği” olarak nitelendirdi. Şu anda herhangi bir Kongre üyesinin bunu böyle söyleyeceğinden şüpheliyim.
Bu da beni orta derecede iyi bir habere getiriyor: Meclis’te üç Cumhuriyetçi ve üç Demokrattan oluşan iki partili ücretli izin çalışma grubu var. Meslektaşım Marc Tracy, “Ücretli aile ve sağlık izni ve genişletilmiş çocuk vergi kredisi gibi politikaları zorlamayı amaçlayan 20 Demokrattan oluşan bir grup” olan yeni bir Kongre Babalar Grubu da var.
Tracy haberinde, Babalar Grubu’nun bazı Meclis üyelerinin basında şu satırlar kadar geniş yer aldığını kabul ettiğini belirtiyor: Anneler sonsuza dek bu şeylerden bahsediyor, neden birdenbire ilgi odağı babaların üzerinde? Ve evet, bir değişiklik olsun diye sadece kadınları dinleseydik kaçardık. Ancak 2021’de Build Back Better’ın doğrama bloğundayken tartıştığım gibi, kadınların tek başına alarm vermesi açıkça topu hareket ettirmiyor. İlerlemek için mümkün olduğu kadar çok insana ihtiyacımız var, bu yüzden Amerikalı ailelerin ihtiyaç duydukları şeyi alması bir 30 yıl daha sürmüyor. Bu, erkeklere krediden paylarına düşenden fazlasını vermek anlamına geliyorsa, öyle olsun.
Minik Zaferler
Ebeveynlik eziyet olabilir. Küçük zaferleri kutlayalım.
Minik Zaferinizi yayınlamak için bir şans istiyorsanız, Bu sayfanın altındaki Minik Zafer . Tam adınızı ve konumunuzu ekleyin. Minik Zaferler, netlik ve stil için düzenlenebilir. Adınız, konumunuz ve yorumlarınız yayınlanabilir ancak iletişim bilgileriniz yayınlanmayacaktır. Bize göndererek, okuduğunuzu, anladığınızı ve kabul ettiğinizi kabul ediyorsunuz. Okuyucu Gönderim Koşulları bize gönderdiğiniz tüm içerik ve diğer bilgilerle ilgili olarak.
Bu haber bülteninin düzenli okuyucuları, sübvansiyonlu çocuk deva hizmetlerini “aile geliri bir ailenin devlet medyan gelirinin yüzde 115’ini geçmeyen” ebeveynler için kayan bir ölçekte sunmaya çalışan yasa tasarısını öğrenince şaşırmayacaklar. aynı beden” o yıl geçmedi.
Aradan geçen on yıllarda, 13 eyalet ve Columbia Bölgesi ücretli izin yasalarını çıkarmış olsa da, bir dizi aile dostu politikadaki ilerleme federal düzeyde buz gibiydi. Ulusal olarak, bu yıl 30 yaşına girecek olan Aile ve Tıbbi İzin Yasası’na sahibiz ve kapsam dahilindeki çalışanlara bir yıllık süre içinde 12 haftalık ücretsiz, iş korumalı izin sağlayarak Amerikalıların yeni doğanlar veya evlat edinilmiş çocuklarla bağ kurmasına olanak tanır, hastalar için deva veya engelli aile üyeleri, kendi hastalıklarıyla veya orduda görev yapan bir aile üyesiyle ilgili acil durumlarla ilgilenir veya ciddi bir yaralanma veya hastalıkla uğraşan orduda bir aile üyesi için 26 haftaya kadar devaya gidebilir.
FMLA’nın ne yazık ki yetersiz, ücretsiz izni Amerikalı işçilerin ancak yarısını kapsıyor: National Partnership for Women and Families’in yakın tarihli bir analizine göre, “İşçilerin yaklaşık yüzde 44’ü, küçük işverenler için çalıştıkları için FMLA destekli izin için uygun değiller (yüzde 15) , yeterince çalışmamak veya işverenleri için yeterince uzun süre çalışmamak (yüzde 21) veya her ikisi birden (yüzde 7).” 2020 Bipartisan Policy Center raporuna göre, işverenleri aracılığıyla ücretli izin alan işçilerin yaklaşık beşte birinin düşük ücretli veya saatlik çalışanlar arasında olma olasılığı daha düşük.
Geçen ay Reisman’la konuştum ve ona kaçırdığım bir şey olup olmadığını sordum – 1990’larda ücretli izinde ilerlemeye yaklaştığımız ve benim bilmediğim anlar var mıydı? Çocuk deva üzerine yaptığı çalışmalarda, bu politikaların meyvelerini vermesini isteyen Amerikalıların öğrenebileceği herhangi bir şey var mıydı?
Reisman, Çocuk Deva Eylem Kampanyası’nda rol aldığını, çünkü çocuklarının çocukları olana kadar her şeyin daha iyi olmasını istediğini söyledi. “Bugün kızıma ‘Başardım mı?’ hayır derdi, dedi Reisman esefle.
Ancak bu, Reisman’ın hiçbir şey olmamış gibi hissettiği anlamına gelmez. Çocuklara ve ailelere yatırım yapmanın sadece kadınlara dağıtılan bir yardım olmadığını bir kültür olarak kabul etme konusunda ilerleme kaydettiğimize inanıyor. Daha fazla insan ve daha fazla politikacı, çocuk devasının ve ücretli iznin daha geniş ilgi alanlarına sahip politika sorunları olduğunu ve toplumu ayakta tutan ve tüm ekonomimizi hareket ettiren gerekli bir altyapının parçası olduğunu anlıyor.
İlerleme gibi görünmeyebilir, ancak aynı zamanda bu günlerde tipik olarak politikacıların veya şirketlerin FMLA’dan şikayet ettiğini duymuyorsunuz – hükümleri fırınlanıyor. Evin sözcüsü olacak olan Temsilci John Boehner, evvel FMLA’yı “yuppie yetkisinin başka bir örneği” olarak nitelendirdi. Şu anda herhangi bir Kongre üyesinin bunu böyle söyleyeceğinden şüpheliyim.
Bu da beni orta derecede iyi bir habere getiriyor: Meclis’te üç Cumhuriyetçi ve üç Demokrattan oluşan iki partili ücretli izin çalışma grubu var. Meslektaşım Marc Tracy, “Ücretli aile ve sağlık izni ve genişletilmiş çocuk vergi kredisi gibi politikaları zorlamayı amaçlayan 20 Demokrattan oluşan bir grup” olan yeni bir Kongre Babalar Grubu da var.
Tracy haberinde, Babalar Grubu’nun bazı Meclis üyelerinin basında şu satırlar kadar geniş yer aldığını kabul ettiğini belirtiyor: Anneler sonsuza dek bu şeylerden bahsediyor, neden birdenbire ilgi odağı babaların üzerinde? Ve evet, bir değişiklik olsun diye sadece kadınları dinleseydik kaçardık. Ancak 2021’de Build Back Better’ın doğrama bloğundayken tartıştığım gibi, kadınların tek başına alarm vermesi açıkça topu hareket ettirmiyor. İlerlemek için mümkün olduğu kadar çok insana ihtiyacımız var, bu yüzden Amerikalı ailelerin ihtiyaç duydukları şeyi alması bir 30 yıl daha sürmüyor. Bu, erkeklere krediden paylarına düşenden fazlasını vermek anlamına geliyorsa, öyle olsun.
Minik Zaferler
Ebeveynlik eziyet olabilir. Küçük zaferleri kutlayalım.
Minik Zaferinizi yayınlamak için bir şans istiyorsanız, Bu sayfanın altındaki Minik Zafer . Tam adınızı ve konumunuzu ekleyin. Minik Zaferler, netlik ve stil için düzenlenebilir. Adınız, konumunuz ve yorumlarınız yayınlanabilir ancak iletişim bilgileriniz yayınlanmayacaktır. Bize göndererek, okuduğunuzu, anladığınızı ve kabul ettiğinizi kabul ediyorsunuz. Okuyucu Gönderim Koşulları bize gönderdiğiniz tüm içerik ve diğer bilgilerle ilgili olarak.