ahmetbeyler
New member
Bebeklik tahminen de insan hayatının en garip ve gizemli periyodu. Bebekler dünyayı nasıl görüyor? Nasıl algılıyor? Dikkatlerini ne çekiyor, beyinleri hangi durumda nasıl çalışıyor?
Bunlar üzere sayısız soru için yıllardır bir epeyce araştırma yapıldı, yapılmaya devam ediyor. Lakin araştırmalar bebeklerle yapıldığı için o kadar da kolay olmuyor. Örneğin bir bebeği MRI’da görüntüleyerek beynini incelemek, uyanık bir bebeğin sabit durmasının ya da istenen komutları uygulamasının zorluğu yüzünden pek kısıtlayıcı. her neyse ki her şeye karşın bilim insanları bir epeyce soruya yanıt bulmuş durumda.
Başlangıçta her şey bulanıktı, daha sonra görmeye başladık
Doğduktan daha sonraki birinci birkaç ayımızda gözlerimiz işlevsel olarak görüyor olsa da beynimiz çabucak hemen gelen verileri işleyecek bilgiye ve hünere sahip değildi. Bu yüzden görüşümüz kısıtlıydı lakin vakit içinde gelişmeye başladı.
İlk iki – üç günlük süreçte uzaklığa bağlı olarak yüzleri seçebilsek de 30 cm’den daha uzakta olan yüzleri de seçemiyorduk ve bulanık görüyorduk, renkleri ise tam olarak ayırt edemiyorduk ve siyah beyaz tonlarda görüyorduk.
Bir ay ortasında daha uzaktaki yüzleri bulanık da olsa seçmeye başladık. Lakin renkleri ayırt etme konusunda çabucak hemen hayli da yol katedememiştik. Görüşümüzde gri, siyah, beyaz tonları hakimdi.
Renkler ömrümüze giriş yapmaya başladı…
İkinci aya geldiğimizde kuvvetli kırmızı ve yeşil tonları zayıf da olsa seçebilir hale gelmiştik. Yüklü olarak siyah – beyaz ya da sepya tonlarda görsek de görüş açımızdaki birtakım objelerin daha farklı renkleri olduğunu ayırt edebilir durumdaydık. Uzaktaki objeleri görme konusunda da biraz daha düzgünleşmiş olsak da bir daha de aşikâr aradan daha sonrasını bulanık görmeye devam ediyorduk.
İlk 6 ayda neredeyse bir yetişkin kadar görmeye başlasak da 12 aya kadar bu süreç bulanıklığın azalarak daha uzaktaki objelerin seçilebilmesi ve renklerin giderek besbelli hale gelmesi biçiminde devam etti ve 1 yaşımıza geldiğimizde artık bir odanın ortasındaki tüm objeleri, bireyleri ve renkleri seçebilir hale geldik.
Gözlerimiz ışığa hassastı, orta ara istikametini şaşırıyordu…
Yeni doğmuş bir bebekken gözlerimiz ışığa karşı çok hassastı. Bu yüzden gözlerimizi parlak ışıkta açmaya fazlaca eğilimli değilken loş ışıkta daha yavuz davranıp gözlerimizi açabiliyorduk.
Tabii bir de çabucak hemen gelişmemiş göz kaslarımız niçiniyle vakit zaman gözlerimiz istikametini şaşırıp şaşı bakabiliyordu. Lakin bu, kaslar gelişene kadarki süreçte olağan kabul edilen bir durumdu.
Kısa bir video ile tüm bu süreci daha düzgün anlayabilirsiniz;
Yale Baby School, MIT Technology Rewiev, American Optometric Association, Nemours Foundation Kids Health
Bunlar üzere sayısız soru için yıllardır bir epeyce araştırma yapıldı, yapılmaya devam ediyor. Lakin araştırmalar bebeklerle yapıldığı için o kadar da kolay olmuyor. Örneğin bir bebeği MRI’da görüntüleyerek beynini incelemek, uyanık bir bebeğin sabit durmasının ya da istenen komutları uygulamasının zorluğu yüzünden pek kısıtlayıcı. her neyse ki her şeye karşın bilim insanları bir epeyce soruya yanıt bulmuş durumda.
Başlangıçta her şey bulanıktı, daha sonra görmeye başladık
Doğduktan daha sonraki birinci birkaç ayımızda gözlerimiz işlevsel olarak görüyor olsa da beynimiz çabucak hemen gelen verileri işleyecek bilgiye ve hünere sahip değildi. Bu yüzden görüşümüz kısıtlıydı lakin vakit içinde gelişmeye başladı.
İlk iki – üç günlük süreçte uzaklığa bağlı olarak yüzleri seçebilsek de 30 cm’den daha uzakta olan yüzleri de seçemiyorduk ve bulanık görüyorduk, renkleri ise tam olarak ayırt edemiyorduk ve siyah beyaz tonlarda görüyorduk.
Bir ay ortasında daha uzaktaki yüzleri bulanık da olsa seçmeye başladık. Lakin renkleri ayırt etme konusunda çabucak hemen hayli da yol katedememiştik. Görüşümüzde gri, siyah, beyaz tonları hakimdi.
Renkler ömrümüze giriş yapmaya başladı…
İkinci aya geldiğimizde kuvvetli kırmızı ve yeşil tonları zayıf da olsa seçebilir hale gelmiştik. Yüklü olarak siyah – beyaz ya da sepya tonlarda görsek de görüş açımızdaki birtakım objelerin daha farklı renkleri olduğunu ayırt edebilir durumdaydık. Uzaktaki objeleri görme konusunda da biraz daha düzgünleşmiş olsak da bir daha de aşikâr aradan daha sonrasını bulanık görmeye devam ediyorduk.
İlk 6 ayda neredeyse bir yetişkin kadar görmeye başlasak da 12 aya kadar bu süreç bulanıklığın azalarak daha uzaktaki objelerin seçilebilmesi ve renklerin giderek besbelli hale gelmesi biçiminde devam etti ve 1 yaşımıza geldiğimizde artık bir odanın ortasındaki tüm objeleri, bireyleri ve renkleri seçebilir hale geldik.
Gözlerimiz ışığa hassastı, orta ara istikametini şaşırıyordu…
Yeni doğmuş bir bebekken gözlerimiz ışığa karşı çok hassastı. Bu yüzden gözlerimizi parlak ışıkta açmaya fazlaca eğilimli değilken loş ışıkta daha yavuz davranıp gözlerimizi açabiliyorduk.
Tabii bir de çabucak hemen gelişmemiş göz kaslarımız niçiniyle vakit zaman gözlerimiz istikametini şaşırıp şaşı bakabiliyordu. Lakin bu, kaslar gelişene kadarki süreçte olağan kabul edilen bir durumdu.
Kısa bir video ile tüm bu süreci daha düzgün anlayabilirsiniz;
Yale Baby School, MIT Technology Rewiev, American Optometric Association, Nemours Foundation Kids Health