Üç yıl içinde dijital hırsızlardan yarım milyardan fazla çalındı. Üç yıllık 2022-2024 döneminde, çevrimiçi dolandırıcılık ve bilgisayar sahtekarlığı yoluyla kaldırılan para toplam 559,4 milyona ulaştı. Çevrimiçi dolandırıcılık, 2022'de 114.4 milyon avro artışla 2024'te (+%58) artışla en alakalı üründür. Ama nasıl oluyorlar? En popüler yollardan biri, suçluların kurbanlar tarafından kullanılan mevcut hesaplara veya diğer hizmetlere erişime izin veren kullanıcı kodları ve şifreler almasına izin veren belirli bir bilgisayar saldırısı olan So -Called Phishing'dir.
Olduğunda, kurban neredeyse her zaman bankaya verilen hasar için tazminat ister. Yasadışı Geri Çekme Enstitüsü'nün sözleşmeli yükümlülüğünü iddia etmek için – sürekli içtihatlara göre – müşteri kendini bankaya atanan yerine getirme durumunu bağlamaya sınırlandırmalıdır: tercüme edilmesi, kurumun geri çekilmeyi engellemediğini ekleyin. Banka nasıl sorumluluktan kurtulabilir? Burada da, sürekli içtihatlara göre, kurum, karşı tarafın iddiasının soyutlayıcı veya engelli bir gerçeği aşıyorsa ödemekten kaçınabilir: örneğin, İhtiyati Kuralların ihlali. Kısacası: Suç riski, ödeme hizmetleri sağlayıcısının mesleki riskine düşer.
Avukat Alfonso Andrea Stigliano (Orrick) Adnkronos'a “Bugün bankalar artık siber veya sahtekarlık saldırılarından tepki vermekle sınırlı olamaz, ancak aktif bir önleme yaklaşımı benimsemek zorundalar.” “Bu, şüpheli vakaları sistematik olarak analiz etmek, zamanında şikayetler sunmak ve yargı otoritesini doğrudan zarar görmeseniz bile yeterli ve eksiksiz bilgi ile desteklemek anlamına geliyor” diyor. “Bu strateji sadece giderek daha sofistike suç ağlarının kesintisine katkıda bulunmakla kalmayıp aynı zamanda uyuşmazlık riski – genellikle iddialı – dayanışma sorumluluğu veya empedans suçlarının başarısız olmasına izin veriyor.”
“Aslında, hasar gören kullanıcıların bankalara karşı tazminat almaya çalıştıkları gittikçe daha sık olur, hatta hasar kendi adına ciddi ihmalkar davranışın bir sonucu olsa bile” diyor. “Bir banka – sonuçlandırıyor – savunma konumunu proaktif olarak güçlendirdiğini gösteren, yetkililerle diyalogu birleştirir ve piyasa güvenini istikrara katmaya katkıda bulunur”. (İle ilgili Andrea Persili)
Olduğunda, kurban neredeyse her zaman bankaya verilen hasar için tazminat ister. Yasadışı Geri Çekme Enstitüsü'nün sözleşmeli yükümlülüğünü iddia etmek için – sürekli içtihatlara göre – müşteri kendini bankaya atanan yerine getirme durumunu bağlamaya sınırlandırmalıdır: tercüme edilmesi, kurumun geri çekilmeyi engellemediğini ekleyin. Banka nasıl sorumluluktan kurtulabilir? Burada da, sürekli içtihatlara göre, kurum, karşı tarafın iddiasının soyutlayıcı veya engelli bir gerçeği aşıyorsa ödemekten kaçınabilir: örneğin, İhtiyati Kuralların ihlali. Kısacası: Suç riski, ödeme hizmetleri sağlayıcısının mesleki riskine düşer.
Avukat Alfonso Andrea Stigliano (Orrick) Adnkronos'a “Bugün bankalar artık siber veya sahtekarlık saldırılarından tepki vermekle sınırlı olamaz, ancak aktif bir önleme yaklaşımı benimsemek zorundalar.” “Bu, şüpheli vakaları sistematik olarak analiz etmek, zamanında şikayetler sunmak ve yargı otoritesini doğrudan zarar görmeseniz bile yeterli ve eksiksiz bilgi ile desteklemek anlamına geliyor” diyor. “Bu strateji sadece giderek daha sofistike suç ağlarının kesintisine katkıda bulunmakla kalmayıp aynı zamanda uyuşmazlık riski – genellikle iddialı – dayanışma sorumluluğu veya empedans suçlarının başarısız olmasına izin veriyor.”
“Aslında, hasar gören kullanıcıların bankalara karşı tazminat almaya çalıştıkları gittikçe daha sık olur, hatta hasar kendi adına ciddi ihmalkar davranışın bir sonucu olsa bile” diyor. “Bir banka – sonuçlandırıyor – savunma konumunu proaktif olarak güçlendirdiğini gösteren, yetkililerle diyalogu birleştirir ve piyasa güvenini istikrara katmaya katkıda bulunur”. (İle ilgili Andrea Persili)