Federal hükümet, Live Nation’ın 2010 yılında Ticketmaster ile birleşmesine izin vermeden önce, şirketin bilet satma işinde yeni elde ettiği hakimiyetini müşterilerden yararlanmak için kullanmayacağına dair çok ciddi sözler aldı.
Bir Taylor Swift hayranına bunun ne kadar işe yaradığını sorun.
Ticketmaster’ın web sitesi, geçen hafta Bayan Swift’in yaklaşan konser turu için bilet arayan kişilerce dolup taştı. Bilet isteyen çoğu kişinin bilet alamaması kaçınılmazdı. Etrafta dolaşmak için yeterli değil. Ancak çökmeler, hatalar ve hata mesajları birçok insanı gerçekten hiç şansları olmadığı hissine kaptırdı.
Tekeller fiyatları yükseltiyor, ancak Amerikalıların kurumsal yoğunlaşmanın artmasından endişe duymalarının tek nedeni bu değil. Pazar gücüne sahip şirketler de tembelleşme eğilimindedir. Mümkün olan en iyi ürünü sunmaya çalışmaktan vazgeçerler. Tennessee Cumhuriyet başsavcısı Jonathan Skrmetti, The Washington Post’a, Ticketmaster’ın müşteri hizmetleri sorunlarının “pazarda çok baskın bir konuma sahip oldukları için, bu konuda endişelenmeleri gerekmediğini hissettikleri” sorusunu gündeme getirdiğini söyledi.
Bu önemli bir soru ve başka bir soruyu gündeme getiriyor: Neden antitröst düzenleyicileri sözlerini tutmayan şirketler tarafından kandırılmaya devam ediyor?
Son yıllarda federal hükümet, önerilen şirket birleşmelerinin büyük çoğunluğunu kutsadı. Düzenleyiciler, bir birleşmenin kamu yararına olmadığı sonucuna vardığında bile, genellikle anlaşmayı engellemek yerine koşullar dayatarak endişeleri gidermeye çalıştılar. Aslında hükümet, şirketlerden güçlerinden tam olarak yararlanmaktan kaçınmalarını isteme stratejisini benimsemiştir.
Taylor Swift hayranları ve diğer herkes, hükümetin şirketlere güvenmeyi bırakıp bunun yerine gerçek rekabeti korumak için harekete geçmesi daha iyi olacaktır.
Antitröst yasasının güzelliği, tüketiciler, çalışanlar ve genel olarak ekonomi için en iyi sonuçları sağlamak üzere kurumsal açgözlülüğe dayanmasıdır. Hükümetin iyi davranış vaatleri almasına veya kısıtlamaya bel bağlamasına gerek yok. Sadece rekabeti sürdürmesi gerekiyor.
Düzenleyiciler, 2010 yılında Live Nation anlaşmasını onaylarken, rekabet yaratma yeteneklerine şaşırtıcı bir inanç gösterdiler. Hükümet, ülkenin en büyük etkinlik organizatörünün ülkenin en büyük bilet satıcısını satın almasına izin verilmesinin, yeni şirkete sanatçıları, mekanları ve konsere gidenleri sıkıştırmak için daha fazla güç vereceği sonucuna vardı. Ancak anlaşmayı engellemek yerine rekabeti koruyacağını söylediği koşulları dayattı. Bu koşullar arasında, Ticketmaster’ın yazılımını potansiyel rakiplerine lisanslaması ve Live Nation’ın, diğer hizmetleri kullanan mekanların performanslarını durdurma tehdidinde bulunarak Ticketmaster’ın işini canlandırmaya çalışmayacağına dair söz vermesi gerekliliği yer alıyordu.
Ticketmaster için yeni rakipler yaratma çabası işe yaramadı. Şirket, özellikle büyük mekanlar için bilet satış işine hâlâ hakim.
Aşırı güven, antitröst düzenlemesinde yaygın bir sorundur. Bu yıl, Avustralya’nın antitröst düzenleyicisi – Avustralya Rekabet ve Tüketici Komisyonu – 2017’den 2019’a kadar izin verdiği altı birleşme hakkında bir inceleme yayınladı. Ajans, birleşmelere izin verirken yeni şirketlerin ortaya çıkma olasılığını sürekli olarak abarttığını tespit etti.
Bunun en büyük nedenlerinden biri, yerleşiklerin rekabeti sevmemeleri ve bunu engellemeye çalışmalarıdır. Live Nation verdiği sözleri tutmadı. 2019’da Adalet Bakanlığı, şirketin Ticketmaster için iş kazanmak için mekanları defalarca tehdit ettiği sonucuna vardı. İhlalleri ele almak için hükümet, Live Nation’dan tutmadığı sözü tekrar etmesini istedi. Bayan Swift, bunu hayal gibi giyinmiş bir kabus olarak tanımlayabilir.
Başarısız mühendisliğin benzer örnekleri çoktur. Bunlar arasında hükümetin 2019’da T-Mobile’ın Sprint’i satın almasına izin verme kararı da var. Hükümet, Sprint’i bağımsız bir rakip olarak korumak yerine, Sprint’in yerini alacak büyük bir kablosuz taşıyıcının ortaya çıkmasını desteklemeyi amaçlayan ayrıntılı bir dizi koşul koydu.
T-Mobile ve Sprint şiddetli rakiplerdi. Birbirleriyle, Verizon ve AT&T ile rekabetleri yeniliği teşvik etti ve fiyatları düşürdü. Enflasyona göre ayarlanmış cep telefonu hizmetinin maliyeti, T-Mobile’ın Sprint’i satın almasına izin verilmeden önceki on yılda yüzde 35’ten fazla düştü. Birleşmeden bu yana fiyatlar düşmeyi bıraktı ve hatta biraz yükselmeye başladı. T-Mobile’ın CEO’su Mike Sievert, geçen yıl yatırımcılara şirketin düşük maliyetli bir sağlayıcı olarak rekabet etmekten uzaklaştığını söyleyerek övündü. “Dürüst olmak gerekirse, geçmişte çoğunlukla fiyat üzerinden rekabet ettik” dedi. “Artık birinci sınıf bir ürünümüz var.”
2015 yılında hükümet, indirim perakendecisi Dollar Tree’nin rakibi Family Dollar’ı satın almasına izin verdi. İki şirketin, başka bir rakip olan Dollar Express’i yaratmaya yardımcı olmak için 330 mağazalarını elden çıkarmaları gerekiyordu. Bu yeni şirket, iflas başvurusunda bulunmadan önce yaklaşık iki yıl hayatta kaldı. Sahipleri, Dollar Tree’nin onu işten çıkarmak için sistematik olarak daha karlı yerlerinin yakınında mağazalar açtığını iddia etti. Belki bu yüzden. Ancak bu iddiaların esası ne olursa olsun asıl soru, hükümetin neden Dollar Tree’nin Family Dollar’ı satın almasını engellemediğidir.
Adalet Bakanlığı geçen hafta Live Nation’ı yeniden soruşturmanın erken olduğunu söyledi. Şirket yanlış bir şey yapmadığını söylüyor. Ancak, kurumsal yoğunlaşmanın ortaya çıkardığı tehlikelerin en iyi şekilde, hükümetin antitröst yaptırımlarına yaklaşımını basitleştirerek ele alındığına dair artan kanıtlar var: Kurumsal gücün yoğunlaşması açık bir zarara yol açacaksa, onu kurcalamaya çalışmayın. Anlaşmayı engelle.
Bayan Swift’ten bir not alın: Rekabet söz konusu olduğunda, iki birden iyidir.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Bir Taylor Swift hayranına bunun ne kadar işe yaradığını sorun.
Ticketmaster’ın web sitesi, geçen hafta Bayan Swift’in yaklaşan konser turu için bilet arayan kişilerce dolup taştı. Bilet isteyen çoğu kişinin bilet alamaması kaçınılmazdı. Etrafta dolaşmak için yeterli değil. Ancak çökmeler, hatalar ve hata mesajları birçok insanı gerçekten hiç şansları olmadığı hissine kaptırdı.
Tekeller fiyatları yükseltiyor, ancak Amerikalıların kurumsal yoğunlaşmanın artmasından endişe duymalarının tek nedeni bu değil. Pazar gücüne sahip şirketler de tembelleşme eğilimindedir. Mümkün olan en iyi ürünü sunmaya çalışmaktan vazgeçerler. Tennessee Cumhuriyet başsavcısı Jonathan Skrmetti, The Washington Post’a, Ticketmaster’ın müşteri hizmetleri sorunlarının “pazarda çok baskın bir konuma sahip oldukları için, bu konuda endişelenmeleri gerekmediğini hissettikleri” sorusunu gündeme getirdiğini söyledi.
Bu önemli bir soru ve başka bir soruyu gündeme getiriyor: Neden antitröst düzenleyicileri sözlerini tutmayan şirketler tarafından kandırılmaya devam ediyor?
Son yıllarda federal hükümet, önerilen şirket birleşmelerinin büyük çoğunluğunu kutsadı. Düzenleyiciler, bir birleşmenin kamu yararına olmadığı sonucuna vardığında bile, genellikle anlaşmayı engellemek yerine koşullar dayatarak endişeleri gidermeye çalıştılar. Aslında hükümet, şirketlerden güçlerinden tam olarak yararlanmaktan kaçınmalarını isteme stratejisini benimsemiştir.
Taylor Swift hayranları ve diğer herkes, hükümetin şirketlere güvenmeyi bırakıp bunun yerine gerçek rekabeti korumak için harekete geçmesi daha iyi olacaktır.
Antitröst yasasının güzelliği, tüketiciler, çalışanlar ve genel olarak ekonomi için en iyi sonuçları sağlamak üzere kurumsal açgözlülüğe dayanmasıdır. Hükümetin iyi davranış vaatleri almasına veya kısıtlamaya bel bağlamasına gerek yok. Sadece rekabeti sürdürmesi gerekiyor.
Düzenleyiciler, 2010 yılında Live Nation anlaşmasını onaylarken, rekabet yaratma yeteneklerine şaşırtıcı bir inanç gösterdiler. Hükümet, ülkenin en büyük etkinlik organizatörünün ülkenin en büyük bilet satıcısını satın almasına izin verilmesinin, yeni şirkete sanatçıları, mekanları ve konsere gidenleri sıkıştırmak için daha fazla güç vereceği sonucuna vardı. Ancak anlaşmayı engellemek yerine rekabeti koruyacağını söylediği koşulları dayattı. Bu koşullar arasında, Ticketmaster’ın yazılımını potansiyel rakiplerine lisanslaması ve Live Nation’ın, diğer hizmetleri kullanan mekanların performanslarını durdurma tehdidinde bulunarak Ticketmaster’ın işini canlandırmaya çalışmayacağına dair söz vermesi gerekliliği yer alıyordu.
Ticketmaster için yeni rakipler yaratma çabası işe yaramadı. Şirket, özellikle büyük mekanlar için bilet satış işine hâlâ hakim.
Aşırı güven, antitröst düzenlemesinde yaygın bir sorundur. Bu yıl, Avustralya’nın antitröst düzenleyicisi – Avustralya Rekabet ve Tüketici Komisyonu – 2017’den 2019’a kadar izin verdiği altı birleşme hakkında bir inceleme yayınladı. Ajans, birleşmelere izin verirken yeni şirketlerin ortaya çıkma olasılığını sürekli olarak abarttığını tespit etti.
Bunun en büyük nedenlerinden biri, yerleşiklerin rekabeti sevmemeleri ve bunu engellemeye çalışmalarıdır. Live Nation verdiği sözleri tutmadı. 2019’da Adalet Bakanlığı, şirketin Ticketmaster için iş kazanmak için mekanları defalarca tehdit ettiği sonucuna vardı. İhlalleri ele almak için hükümet, Live Nation’dan tutmadığı sözü tekrar etmesini istedi. Bayan Swift, bunu hayal gibi giyinmiş bir kabus olarak tanımlayabilir.
Başarısız mühendisliğin benzer örnekleri çoktur. Bunlar arasında hükümetin 2019’da T-Mobile’ın Sprint’i satın almasına izin verme kararı da var. Hükümet, Sprint’i bağımsız bir rakip olarak korumak yerine, Sprint’in yerini alacak büyük bir kablosuz taşıyıcının ortaya çıkmasını desteklemeyi amaçlayan ayrıntılı bir dizi koşul koydu.
T-Mobile ve Sprint şiddetli rakiplerdi. Birbirleriyle, Verizon ve AT&T ile rekabetleri yeniliği teşvik etti ve fiyatları düşürdü. Enflasyona göre ayarlanmış cep telefonu hizmetinin maliyeti, T-Mobile’ın Sprint’i satın almasına izin verilmeden önceki on yılda yüzde 35’ten fazla düştü. Birleşmeden bu yana fiyatlar düşmeyi bıraktı ve hatta biraz yükselmeye başladı. T-Mobile’ın CEO’su Mike Sievert, geçen yıl yatırımcılara şirketin düşük maliyetli bir sağlayıcı olarak rekabet etmekten uzaklaştığını söyleyerek övündü. “Dürüst olmak gerekirse, geçmişte çoğunlukla fiyat üzerinden rekabet ettik” dedi. “Artık birinci sınıf bir ürünümüz var.”
2015 yılında hükümet, indirim perakendecisi Dollar Tree’nin rakibi Family Dollar’ı satın almasına izin verdi. İki şirketin, başka bir rakip olan Dollar Express’i yaratmaya yardımcı olmak için 330 mağazalarını elden çıkarmaları gerekiyordu. Bu yeni şirket, iflas başvurusunda bulunmadan önce yaklaşık iki yıl hayatta kaldı. Sahipleri, Dollar Tree’nin onu işten çıkarmak için sistematik olarak daha karlı yerlerinin yakınında mağazalar açtığını iddia etti. Belki bu yüzden. Ancak bu iddiaların esası ne olursa olsun asıl soru, hükümetin neden Dollar Tree’nin Family Dollar’ı satın almasını engellemediğidir.
Adalet Bakanlığı geçen hafta Live Nation’ı yeniden soruşturmanın erken olduğunu söyledi. Şirket yanlış bir şey yapmadığını söylüyor. Ancak, kurumsal yoğunlaşmanın ortaya çıkardığı tehlikelerin en iyi şekilde, hükümetin antitröst yaptırımlarına yaklaşımını basitleştirerek ele alındığına dair artan kanıtlar var: Kurumsal gücün yoğunlaşması açık bir zarara yol açacaksa, onu kurcalamaya çalışmayın. Anlaşmayı engelle.
Bayan Swift’ten bir not alın: Rekabet söz konusu olduğunda, iki birden iyidir.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .