Sanat piyasasının yasa dışı finansal işlemler için olgun bir ortam haline geldiğine dair endişeleri ele alan Hazine Bakanlığı, Cuma günü bir çalışma yayınladı ve bazı güvenlik açıklarını tespit etmiş olsa da, daha fazla düzenleme için acil hükümet müdahalesi önermediğini söyledi.
Araştırma, örneğin, savcıların Malezya hükümetinden sifonlanan parayla sanat eserleri satın aldığını söylediği bir finansçıdan bahsederek, üst düzey sanat kullanılarak kara para aklamanın bazı kanıtlarına atıfta bulundu. Ve gelecekte uygulanabilecek bir dizi potansiyel önlem önerdi, ancak bu tür darlıkların şu anda bir öncelik olmadığı sonucuna vardı.
“Yüksek değerli sanat piyasasının belirli yönlerinin kara para aklamaya karşı savunmasız olduğunu keşfettik, ancak genellikle paravan şirketlerin kötüye kullanılması veya suç ortağı profesyonellerin katılımı gibi altta yatan daha büyük sorunların var olduğunu keşfettik, bu yüzden biz de öyleyiz. Çalışmayı denetleyen kıdemli bir Hazine yetkilisi olan Scott Rembrandt yaptığı açıklamada, önce bunlarla mücadele etmek gerektiğini söyledi.
Raporun, federal ifşa formlarına göre, Washington’daki federal yetkililere bu ve diğer düzenleyici konularda lobi yapmak için son iki yılda yaklaşık 1 milyon dolar harcadığı sanat tacirleri ve müzayede evleri tarafından memnuniyetle karşılanması muhtemeldir.
Bazı uzmanlar, alıcıların ve satıcıların her zaman tanımlanmadığı sanat ticaretinin şeffaflığının, bir işlemdeki taraflara bile, yasadışı para transferlerini örtmenin kolay bir yolu olduğundan uzun süredir endişe duyuyorlar. Sanatın yasa dışı faaliyetler için kullanıldığına dair endişeler nedeniyle Avrupa’da yakın zamanda kabul edilen yasalar, bayilerin ve müzayede evlerinin müşterilerinin kimliğini belirlemesini ve servetlerinin kaynağını kontrol etmesini gerektiriyor.
40 sayfalık Hazine araştırması, mevcut sanat piyasasının kara para aklamaya karşı savunmasız hale getirdiğini söylediği yönlerini belirledi. Yüksek fiyatlar ve sanat taşıma kolaylığının yanı sıra bir gizlilik kültürüne, eserleri tutmak için anonim paravan şirketlerin kullanımına ve uygun vergi muamelesi sunan serbest limanların, depolama bölgelerinin kullanımına ve bazılarının endişe duyduğu, milyon dolarlık sanat eserleri, yetkililerin bilgisi olmadan alınıp satılabilir.
Ancak çalışma, endüstrinin terörün finansmanı veya terör faaliyetlerini desteklemek için Suriye gibi ülkelerden yağmalanan sanat eserlerinin satışı için kullanılma riskinin düşük olduğu sonucuna varmıştır. Pahalı sanat eserlerinin nadiren nakit olarak ödendiğini ve muhtemelen onları yasadışı para aklamak için çekici olmayan bir araç haline getirdiğini söyledi. Buna ek olarak yazarlar, itibarlarını ve işlerini koruma çabalarının bir parçası olarak müzayede evlerinin ve büyük galerilerin halihazırda müşteriler üzerinde gerekli özeni gösterdiğini ve kötüye kullanıma karşı gönüllü korumalar sağladığını tespit etti.
Rapora göre, küçük galeriler kara para aklayıcılar için hedef olmayacak, çünkü sattıkları eserler serveti gizlice hareket ettirmek için verimli mekanizmalar olacak kadar yüksek fiyatlara sahip değil.
Raporda, “Galeriler ve müzayede evleri gibi kurumların, bir işleme bağlı potansiyel yasadışı finansmanı tanımlamadan bağımsız olarak, sanat eserinin nihai satıcıları veya alıcıları hakkında bilgi toplamak için piyasa teşvikleri olduğunu belirtmek önemlidir” deniyordu. ve sektördeki çoğu oyuncu tarafından hayata geçirilen en iyi uygulamalar, tüm alıcılar ve satıcılar hakkında bilgi toplamaktır.”
Adalet Bakanlığı, Monet’nin “Saint-Georges Majeur” da dahil olmak üzere, Malezya hükümetinden zimmete geçirilen yaklaşık 200 milyon dolarlık fonun sanat satın almak için kullanıldığını söyledi. Kredi… Claude Monet
Bununla birlikte, çalışma, hükümetin sanat piyasası katılımcılarını sorunlu müşterileri belirlemeye yardımcı olacak bir bilgi paylaşım sistemi oluşturmaya teşvik edebileceğini öne sürüyor. Yolun aşağısında, çalışma, düzenleyicilerin, örneğin sanatın kimin alıp sattığını belirlemelerini ve şüpheli faaliyet raporları yayınlamalarını isteyerek, “belirli sanat piyasası katılımcılarına” kara para aklama karşıtı programlar uygulamayı düşünmek isteyebileceklerini söylüyor. böyle bir çabaya yol açacak koşullar hakkında ayrıntılı bilgi vermemektedir.
“Bu suistimaller ulusal güvenlik düzeyinde kritik bir tehdide veya savunmasızlığa yol açmasa da, suç aktörlerinin bazen bir öncül suçtan elde edilen yasadışı gelirlerle yüksek değerli sanat satın aldıklarını ve daha sonra bu sanatı bir yol olarak kullandıklarını gösteren kanıtlar var. Bu tür gelirleri aklamak” dedi.
Hazine yetkililerinden, 2020 sonunda Kongre tarafından kabul edilen yasa uyarınca sanat piyasasında kara para aklama ve terörün finansmanı konusunda bir rapor hazırlamaları istendi.
Aynı yasa, eski eserler piyasasının denetimini sıkılaştırarak, mali işlemlerin federal incelemesini artıran bir yasayı eski eserlerin ticaretini de içerecek şekilde genişletti.
Bu yasa, Banka Gizliliği Yasası, bankaların 10.000 dolardan fazla nakit işlemlerini bildirmelerini gerektirir; şüpheli etkinliği vurgulayın; ve müşterilerinin kimliğini ve servetlerinin nereden geldiğini anlayın. Eski eserler için yeni kuralların uygulamada tam olarak nasıl işleyeceği şu anda Hazine Bakanlığı’ndaki bir büro olan Mali Suçları Uygulama Ağı tarafından belirleniyor.
Müzayede evlerinin ve galerilerin kendilerini denetleyip denetleyemeyeceğini sorgulayan bazıları, düzenleyicileri bankacılık yasalarını daha geniş sanat piyasasını kapsayacak şekilde genişletmeye çağırdı.
Hazine yetkilileri, terör finansmanı ile Suriye ve Irak gibi ülkelerdeki kültürel miras alanlarından yağmalanan eserler arasında daha fazla bağlantı olduğuna dair daha fazla kanıtın, eski eserleri düzenlemenin daha acil olduğunu açıkladığını söyledi.
Daha fazla düzenleme konusunda dikkatli olunmasını tavsiye edenler arasında, o zamanki başkanı Andrew Schoelkopf’un geçen yıl bir endüstri panelinde potansiyel yeni önlemlerin olası etkileriyle ilgili endişelerini dile getirdiği Amerika Sanat Satıcıları Derneği de vardı.
“Bir sürü evrak işi ve bir sürü uyum olacak ve çok fazla sorunu çözeceğimizi sanmıyorum” dedi.
Yaklaşık 190 galeriyi temsil eden bir ticaret grubu olan dernek, Washington lobicisine geçen yıl 190.000 dolar ödedi, bu bir önceki yılki 140.000 dolardı ve lobicilik formlarında sorun olarak Banka Gizliliği Yasası’nın sanat piyasasına potansiyel olarak genişletilmesini gösterdi. Ancak dernek sözcüsü, harcamaların daha geniş bir yelpazeyi kapsadığını söyledi.
Çalışma, bir endişe konusunun, sanat eserlerini teminat olarak kullanan finansal hizmetler için büyüyen pazar olduğunu söyledi. Bu tür işlemlerin şu anda bankaları yöneten aynı kara para aklama karşıtı kurallara tabi olmadığı gerçeğinin, suçluların incelemeden kaçmasına ve fonlarının ilk yasadışı kaynağını açıklamadan yüksek değerli sanat eserlerinden likidite elde etmesine izin verebileceğini söyledi ve çalışma bunu “potansiyel olarak büyük” bir kara para aklama güvenlik açığı olarak vurguluyor.
Raporda, savcıların, banka hesapları ve paravan şirketler ağı kullanan bir Malezya devlet fonundan milyarlarca doların çekilmesine yardım ettiğini ve bir harcama çılgınlığı yoluyla parayı akladığını söylediği finansör Jho Low’unki gibi birkaç özel suistimal örneği gösterildi. sanat gibi şeylerde (Low, herhangi bir yanlış yapmayı reddetti ve hala serbest kaldı.)
Ayrıca, Senato araştırmacılarının ABD yaptırımlarını aşmak için sanatı kullandığını söylediği iki Rus oligark, Arkady ve Boris Rotenberg’in davasına atıfta bulundu.
Yetkililer, çalışmanın yalnızca raporun daha fazla çalışma için Meclis ve Senato’daki komitelere verilmesini içeren bir sürecin başlangıcı olduğunu vurguladı. Ancak yüksek değerli sanatın dolandırıcılığa karşı potansiyel olarak savunmasız olmasına rağmen, gayrimenkul gibi daha büyük sektörlerdeki sorunların daha acil olduğunu söyledi.
Rembrandt, “Paravan şirketleri çökertmek için bir intifa hakkı kaydı oluşturmak gibi daha sistemik sorunları ele aldığımızda, sanat endüstrisi de dahil olmak üzere diğer sektörlere özgü kara para aklama risklerini ele almak için başka neye ihtiyaç duyulabileceğine bakacağız.” Hazine yetkilisi yaptığı açıklamada.
Araştırma, örneğin, savcıların Malezya hükümetinden sifonlanan parayla sanat eserleri satın aldığını söylediği bir finansçıdan bahsederek, üst düzey sanat kullanılarak kara para aklamanın bazı kanıtlarına atıfta bulundu. Ve gelecekte uygulanabilecek bir dizi potansiyel önlem önerdi, ancak bu tür darlıkların şu anda bir öncelik olmadığı sonucuna vardı.
“Yüksek değerli sanat piyasasının belirli yönlerinin kara para aklamaya karşı savunmasız olduğunu keşfettik, ancak genellikle paravan şirketlerin kötüye kullanılması veya suç ortağı profesyonellerin katılımı gibi altta yatan daha büyük sorunların var olduğunu keşfettik, bu yüzden biz de öyleyiz. Çalışmayı denetleyen kıdemli bir Hazine yetkilisi olan Scott Rembrandt yaptığı açıklamada, önce bunlarla mücadele etmek gerektiğini söyledi.
Raporun, federal ifşa formlarına göre, Washington’daki federal yetkililere bu ve diğer düzenleyici konularda lobi yapmak için son iki yılda yaklaşık 1 milyon dolar harcadığı sanat tacirleri ve müzayede evleri tarafından memnuniyetle karşılanması muhtemeldir.
Bazı uzmanlar, alıcıların ve satıcıların her zaman tanımlanmadığı sanat ticaretinin şeffaflığının, bir işlemdeki taraflara bile, yasadışı para transferlerini örtmenin kolay bir yolu olduğundan uzun süredir endişe duyuyorlar. Sanatın yasa dışı faaliyetler için kullanıldığına dair endişeler nedeniyle Avrupa’da yakın zamanda kabul edilen yasalar, bayilerin ve müzayede evlerinin müşterilerinin kimliğini belirlemesini ve servetlerinin kaynağını kontrol etmesini gerektiriyor.
40 sayfalık Hazine araştırması, mevcut sanat piyasasının kara para aklamaya karşı savunmasız hale getirdiğini söylediği yönlerini belirledi. Yüksek fiyatlar ve sanat taşıma kolaylığının yanı sıra bir gizlilik kültürüne, eserleri tutmak için anonim paravan şirketlerin kullanımına ve uygun vergi muamelesi sunan serbest limanların, depolama bölgelerinin kullanımına ve bazılarının endişe duyduğu, milyon dolarlık sanat eserleri, yetkililerin bilgisi olmadan alınıp satılabilir.
Ancak çalışma, endüstrinin terörün finansmanı veya terör faaliyetlerini desteklemek için Suriye gibi ülkelerden yağmalanan sanat eserlerinin satışı için kullanılma riskinin düşük olduğu sonucuna varmıştır. Pahalı sanat eserlerinin nadiren nakit olarak ödendiğini ve muhtemelen onları yasadışı para aklamak için çekici olmayan bir araç haline getirdiğini söyledi. Buna ek olarak yazarlar, itibarlarını ve işlerini koruma çabalarının bir parçası olarak müzayede evlerinin ve büyük galerilerin halihazırda müşteriler üzerinde gerekli özeni gösterdiğini ve kötüye kullanıma karşı gönüllü korumalar sağladığını tespit etti.
Rapora göre, küçük galeriler kara para aklayıcılar için hedef olmayacak, çünkü sattıkları eserler serveti gizlice hareket ettirmek için verimli mekanizmalar olacak kadar yüksek fiyatlara sahip değil.
Raporda, “Galeriler ve müzayede evleri gibi kurumların, bir işleme bağlı potansiyel yasadışı finansmanı tanımlamadan bağımsız olarak, sanat eserinin nihai satıcıları veya alıcıları hakkında bilgi toplamak için piyasa teşvikleri olduğunu belirtmek önemlidir” deniyordu. ve sektördeki çoğu oyuncu tarafından hayata geçirilen en iyi uygulamalar, tüm alıcılar ve satıcılar hakkında bilgi toplamaktır.”
Adalet Bakanlığı, Monet’nin “Saint-Georges Majeur” da dahil olmak üzere, Malezya hükümetinden zimmete geçirilen yaklaşık 200 milyon dolarlık fonun sanat satın almak için kullanıldığını söyledi. Kredi… Claude Monet
Bununla birlikte, çalışma, hükümetin sanat piyasası katılımcılarını sorunlu müşterileri belirlemeye yardımcı olacak bir bilgi paylaşım sistemi oluşturmaya teşvik edebileceğini öne sürüyor. Yolun aşağısında, çalışma, düzenleyicilerin, örneğin sanatın kimin alıp sattığını belirlemelerini ve şüpheli faaliyet raporları yayınlamalarını isteyerek, “belirli sanat piyasası katılımcılarına” kara para aklama karşıtı programlar uygulamayı düşünmek isteyebileceklerini söylüyor. böyle bir çabaya yol açacak koşullar hakkında ayrıntılı bilgi vermemektedir.
“Bu suistimaller ulusal güvenlik düzeyinde kritik bir tehdide veya savunmasızlığa yol açmasa da, suç aktörlerinin bazen bir öncül suçtan elde edilen yasadışı gelirlerle yüksek değerli sanat satın aldıklarını ve daha sonra bu sanatı bir yol olarak kullandıklarını gösteren kanıtlar var. Bu tür gelirleri aklamak” dedi.
Hazine yetkililerinden, 2020 sonunda Kongre tarafından kabul edilen yasa uyarınca sanat piyasasında kara para aklama ve terörün finansmanı konusunda bir rapor hazırlamaları istendi.
Aynı yasa, eski eserler piyasasının denetimini sıkılaştırarak, mali işlemlerin federal incelemesini artıran bir yasayı eski eserlerin ticaretini de içerecek şekilde genişletti.
Bu yasa, Banka Gizliliği Yasası, bankaların 10.000 dolardan fazla nakit işlemlerini bildirmelerini gerektirir; şüpheli etkinliği vurgulayın; ve müşterilerinin kimliğini ve servetlerinin nereden geldiğini anlayın. Eski eserler için yeni kuralların uygulamada tam olarak nasıl işleyeceği şu anda Hazine Bakanlığı’ndaki bir büro olan Mali Suçları Uygulama Ağı tarafından belirleniyor.
Müzayede evlerinin ve galerilerin kendilerini denetleyip denetleyemeyeceğini sorgulayan bazıları, düzenleyicileri bankacılık yasalarını daha geniş sanat piyasasını kapsayacak şekilde genişletmeye çağırdı.
Hazine yetkilileri, terör finansmanı ile Suriye ve Irak gibi ülkelerdeki kültürel miras alanlarından yağmalanan eserler arasında daha fazla bağlantı olduğuna dair daha fazla kanıtın, eski eserleri düzenlemenin daha acil olduğunu açıkladığını söyledi.
Daha fazla düzenleme konusunda dikkatli olunmasını tavsiye edenler arasında, o zamanki başkanı Andrew Schoelkopf’un geçen yıl bir endüstri panelinde potansiyel yeni önlemlerin olası etkileriyle ilgili endişelerini dile getirdiği Amerika Sanat Satıcıları Derneği de vardı.
“Bir sürü evrak işi ve bir sürü uyum olacak ve çok fazla sorunu çözeceğimizi sanmıyorum” dedi.
Yaklaşık 190 galeriyi temsil eden bir ticaret grubu olan dernek, Washington lobicisine geçen yıl 190.000 dolar ödedi, bu bir önceki yılki 140.000 dolardı ve lobicilik formlarında sorun olarak Banka Gizliliği Yasası’nın sanat piyasasına potansiyel olarak genişletilmesini gösterdi. Ancak dernek sözcüsü, harcamaların daha geniş bir yelpazeyi kapsadığını söyledi.
Çalışma, bir endişe konusunun, sanat eserlerini teminat olarak kullanan finansal hizmetler için büyüyen pazar olduğunu söyledi. Bu tür işlemlerin şu anda bankaları yöneten aynı kara para aklama karşıtı kurallara tabi olmadığı gerçeğinin, suçluların incelemeden kaçmasına ve fonlarının ilk yasadışı kaynağını açıklamadan yüksek değerli sanat eserlerinden likidite elde etmesine izin verebileceğini söyledi ve çalışma bunu “potansiyel olarak büyük” bir kara para aklama güvenlik açığı olarak vurguluyor.
Raporda, savcıların, banka hesapları ve paravan şirketler ağı kullanan bir Malezya devlet fonundan milyarlarca doların çekilmesine yardım ettiğini ve bir harcama çılgınlığı yoluyla parayı akladığını söylediği finansör Jho Low’unki gibi birkaç özel suistimal örneği gösterildi. sanat gibi şeylerde (Low, herhangi bir yanlış yapmayı reddetti ve hala serbest kaldı.)
Ayrıca, Senato araştırmacılarının ABD yaptırımlarını aşmak için sanatı kullandığını söylediği iki Rus oligark, Arkady ve Boris Rotenberg’in davasına atıfta bulundu.
Yetkililer, çalışmanın yalnızca raporun daha fazla çalışma için Meclis ve Senato’daki komitelere verilmesini içeren bir sürecin başlangıcı olduğunu vurguladı. Ancak yüksek değerli sanatın dolandırıcılığa karşı potansiyel olarak savunmasız olmasına rağmen, gayrimenkul gibi daha büyük sektörlerdeki sorunların daha acil olduğunu söyledi.
Rembrandt, “Paravan şirketleri çökertmek için bir intifa hakkı kaydı oluşturmak gibi daha sistemik sorunları ele aldığımızda, sanat endüstrisi de dahil olmak üzere diğer sektörlere özgü kara para aklama risklerini ele almak için başka neye ihtiyaç duyulabileceğine bakacağız.” Hazine yetkilisi yaptığı açıklamada.